Kabilang Mundo (part 12)

by Fiction-Factory


(Kapitulo Trienta y uno)

"Sigurado ka bang ito ang tamang direksyon?"
ani jacob kay maya.

"Oo naman. Kahit ngayon ko lang naakyat ang bundok na ito, natitiyak kong tama ang landas na tinatahak natin"
sagot naman ni maya.

Hirap na hirap kaming maglakad gawa ng pataas ang lupang aming inaapakan.
Nakakapagod at nakakahingal ngunit tuloy lang kami sa paglalakad.

"Kung nandito lang sana ang mga lobo ko siguradong maginhawa lang tayong nakasakay sa kanila."
panay ang reklamo nitong si jacob.

"sa tingin mo ba sasakay kami ni maya sa mga halimaw mo?! Hahaha"
pang-aasar ko.

"Hindi sila mga halimaw ah! Disiplinado ang mga lobo ko, at sumusunod lang sila sa utos ko."
depensa ni jacob.

Napahinto kami dahil napakatarik ng cliff na nasa harapan ng aming daraanan, napakataas nito at tila kayhirap akyatin.
Nasa 8ft. ang taas nito, parang pader na ito kung titignan.

"mukhang hindi ko kaya 'yan"
pauna agad ni maya.

Pagkasabing-pagkasabi palang ni maya ay nagulat kami kay jacob na biglang tumalon sabay akyat sa mataas na cliff na ito.

"ikaw talaga maya. Ang dali-dali lang eh! Heehee"
parang nagmamalaki pa itong si jacob na nakatayo sa taas at nakapamewang pa ang mga kamay.

"ang yabang mo talagang lalaki ka!" pagkaasar ni maya.

Mula sa taas ay lumuhod si jacob at iniabot ang kamay niya kay maya.

"ano pang hinihintay mo?! akyat na!"
matamis na ngiti ang ipinakita niya.

Inabot naman ni maya ang kamay niya kay jacob kasabay ng pag-apak niya sa cliff para matulungan ang katawan niya na maiangat habang hinihila siya ni jacob.

Walang kahirap-hirap ang pag-akyat ni maya sa tulong ni jacob.
Sumunod ay ako naman ang aakyat.
Muling ibinaba ni jacob ang kamay niya para abotin naman ang kamay ko.
Pagkahawak ko sa kamay niya ay ginaya ko ang ginawa ni maya, umapak ako sa naka-usling bato sa cliff na inapakan ni maya, ngunit sa kasamaang palad, paangat na sana ako nang maramdaman ko ang pamumulikat ng hita ko.

"Aaahhhhhgggg"

"huh?! Bakit?!?"
nasambit nalang ni jacob.

Biglang nag-crack ang inaapakan kong bato at nawalan ako ng balanse.
Naramdaman ko na may mga kamay na humawak sa puwet ko, nakaramdam pa ako ng pagka-hiya nang mapalingon ako sa likod.
Mabuti nalang at nandito si tony para suportahan ako, kundi ay nahulog na sana ako.
Hindi pa siya makatingin ng diretso sa akin, na parang nahihiya pa dahil sa puwet ko siya napahawak, randam na randam ko naman ang mga palad niya na sinasalat ang puwet ko.

Tinulungan niya akong maiangat ang katawan ko habang si jacob na nasa taas ay buong pwersa akong hinila paakyat.
Kumapit agad ako sa dulo ng cliff at buong lakas akong sumampa.
Maya-maya pa ay nakaakyat narin si tony.

"Ano ba yan maita! Mag-dieta ka nga! Ang bigat mo eh!"
reklamo ni jacob na halatang hiningal.

"ang sabihin mo, mahina ka lang talaga! Hmp!"
pagtatanggol ko sa sarili ko habang pinapagpag-pagpag ang alikabok na kumapit sa aking katawan.

Nagulat kami at napalingon kay maya nang bigla itong magsalita.

"Huh! Kuya paano tayo dadaan dito?"

pagtingin namin sa tinutukoy niya ay nagulat kami sa aming nakita.
Nahaharangan ng mga pinagpatong-patong na malalaking bato ang daraanan namin.

Tumingala ako para tignan ang taas. Nasa gilid kami ng bundok, matatarik na bangin ang nakikita ko.

"Maya, dito ba talaga ang daan? Ni hindi pa nga tayo nangangalahati pero bakit puro bangin na kaagad?"
tanong ko kay maya.

"Dito nga ang daan ate, ang pinakamalapit at pinakaligtas na daan. Kapag nalampasan na natin ang mga bangin dito, patag at maayos na ang daraanan nating gubat."
sagot niya.

Lumapit si jacob sa mga malalaking bato, ipinwesto ang magkabila niyang kamay at sinubukang itulak ang malaking bato.

"teka jake, baka gumuho ang paligid kapag ginawa mo 'yan"
pagpipigil ni tony sakanya.

May punto siya, baka 'pag may nagalaw sa mga bato ay baka maging dahilan pa ng landslide.
Nakatingin si tony sa kabilang ruta, tinitignan niya kung may iba pa kaming daraanan.

"Sana pala'y nagdala tayo ng lubid. Maya, kung dito sa kabila tayo dadaan, posible kaya?"
tanong niya kay maya.

"teka kuya titignan ko po"

Lumapit si maya sa gilid ng bangin kung saan kami umakyat kanina at tinignan ang maaaring daraanan namin.
Nanatili siyang nakatayo do'n, para siyang nagkokonsentrasyon, parang meditasyon, tapos bigla nalang may humulmang ugat niya sa gilid ng kanyang mga mata, sa taas ng kanyang mga pisngi, tapos biglang lumiit ang mga eyeballs niya, parang tuldok nalang. At sa isang iglap lang ay bumalik din sa dati.
Manghang-mangya naman kami sa nasaksihan namin kay maya.

"Kuya, may daraanan nga tayo, kaya lang makipot ang daan at sa ilalim ay bangin"
sambit niya kay tony.

Hindi pa kami agad nakarecover sa pagkatulala dahil sa nakita namin na ginawa ni maya.

"Maya, an-nong?...pa-anong?...kailan ka pa nagkaroon ng kapangyarihan?"
pagtatakang tanong ko.

"huh?! Anong kapangyarihan ate?"

"ang mga mata mo, biglang nag-iba."

"hindi ko po alam ate, nakatingin lang naman ako do'n tapos bigla nalang lumayo at lumawak ang paningin ko."
sagot ni maya habang kinakapa-kapa niya ang mga mata niya at maging siya ay nagtataka.

"Isa ring uri 'yon ng Genjitsu, tulad ng jitsu ko, hindi ko lang alam kung anong tawag nung ginamit niya, at sa tingin ko hindi 'yon technique sa bayan ng konoha."
sabat naman ni tony.

"Pero maya, teritoryo ninyo itong mga witch, mukhang umuubra at mukhang makapangyarihan ka sa lugar na ito"
patuloy pa niya.

Si jacob naman ay nakatameme parin kay maya, hindi rin siguro makapaniwalang may kapangyarihan din si maya at hindi lang siya isang ordinaryong tao lang.

(Kapitulo Trienta y dos)

Nagpatuloy na kami sa paglalakad, nasa gilid kami at parang paikot ang daan ng bundok habang papataas, animo'y hagdan at habang papaakyat kami ay kumikipot ang daan.

Mula sa maluwag na inaapakan naming lupa, ngayon ay nakapila na kami dahil saktong-sakto nalang ang isang tao sa inaapakan namin.
Sa gawing kaliwa namin ay puro lupa na parang pader na, at sa gawing kanan naman ay nakakatakot at nakakalulang matarik na bangin.
Pero mukhang walang balak umatras ang mga kasama ko, sa kanila talaga ako humuhugot ng lakas ng loob.

Hanggang nakita nalang namin ang aming mga sarili na nakatagilid at nakahawak sa mga naka-usling bato sa parang pader na cliff.
Para kaming nakayakap sa pader.

Ni sa panaginip ay hindi ko naisip na makakaya kong gawin ang bagay na ito.
Isang maling hakbang lang ay siguradong patay sa lalim ng banging nakaabang.

Lahat kami ay walang imik at lahat kami ay nangangawit na.

"Malayo pa ba tayo?"
tanong ko dahil talagang tumutulo na ang pawis ko sa pangangawit.

"Malapit na tayo, konting tiis nalang"
sigaw ni tony na nasa unahan.

Biglang umihip ang malakas na hangin. Napabitaw ang isang kamay ko sa pagkakahawak habang ang isa kong paa ay biglang dumulas sa makitid na daang inaapakan ko.

"Aaahhhhhaaaaahhhhh"

Nawalan ako ng balanse at laking gulat ko nang bigla akong matumba.

"Ttooonnnyy! Aaahhh"

Napatili ako ng todo.
Nahulog ako sa bangin at biglang nanikip ang dibdib ko.
Nakatingin ako kay tony, bigla siyang tumalon.
Tama ba ang nakita ko? Bigla nalang siyang tumalon ng walang pag-aalinlangan, buong-buo ang desisyon at hindi man lang nagdalawang-isip?

Pagkatalon niya ay may maliit na punyal siyang binunot sa kaliwang sapatos niya.
Nakita ko nalamang ang sarili ko na nakahawak sa kaliwang kamay niya, habang ang kanang kamay niya ay nakahawak sa punyal na nakatusok naman sa bangin.

"Aaahhgg"

Sumalpok ang katawan ko sa pisngi ng bangin, napakasakit, ngunit tiniis ko kumpara sa pagtitiis na nakikita ko ngayon kay tony.
Masyado kaming mabigat para madala ng maliit niyang kutsilyo.

"Tony, bitawan mo na 'ko para di ka na mahirapan pa!"
sigaw ko sa kanya.

"tumahimik ka nalang at 'wag kang malikot! Aaahhhhhh"

buong puwersa niya akong iniangat, gamit ang buong lakas ng mga braso niya ay itinaas niya ako.
Pagdaan ko sakanya, alam kong hirap na hirap siya dahil sa hitsura niya.
Handa talaga niyang ibuwis ang buhay niya alang-alang sa akin.

Sinalubong naman ako nina maya at jacob na nakaluhod sa kakurampot na inaapakang bangin.
Parehong nakaabang ang kamay nila sa akin.

Ngunit hindi pa man nila ako nahahawakan ay biglang bumigay ang punyal na kinakapitan ni tony.

Biglang nabunot ang punyal at tuluyan na kaming nahulog ni tony.

"mmaaiittttaaaa....."
"aaattteee"
"tttonnny!"
"kuuyyaaa"

Nagkasabay pa ang pagsigaw nina jacob at maya.
Nakikita ko sila habang nakalutang ako sa ere, hinihintay ko na lamang ang pagbagsak ko sa lupa.
Bigla kong naramdaman na hinila ako ni tony, pagkahawak niya sa akin ay bigla niya akong niyakap.
Masyadong mabilis ang mga pangyayari at ngayo'y magkaharap kami ni tony, tapos bigla siyang pumailalim sa akin.

Alam ko ang gagawin niya, magsasakripisyo nanaman siya.
Siya ang unang babagsak sa lupa, at ako ay kanyang poprotektahan.

Mga ilang saglit pa ay nasasagi na kami sa mga dahon ng mga malalaking puno, sa mga sanga.
Mabuti na lang at hindi kami dumiretso sa lupa, dahil kung nagkataon ay hindi ko talaga alam kung mabubuhay pa kami ni tony.

"Ahh ahh ahh"

Alam kong nasasaktan parin si tony sa tuwing babagsak siya sa mga sanga, ngunit gayon paman ay nagawa nitong bagalan ang bilis ng pagbagsak namin.

Nang malampasan na namin ang mga sanga at dahon ay bigla kaming naghiwalay sa pagkakayakap namin ni tony.

Bumagsak ako sa mga makakapal na damo habang si tony ay nagpagulong-gulong sa lupa.

Hindi agad ako nakatayo dahil sa pagka-shocked sa nangyari, ngunit sa kabutihang palad ay wala naman akong kakaibang nararamdaman sa sarili.
Ang inaalala ko ay si tony, sana ay ayos lang siya.

Tumayo ako at lumapit agad sa kinaroroonan ni tony.

"tony! tony! Kumusta ka? Ayos ka lang ba?"
tanong ko agad pagkalapit ko sakanya.

"aaahhhhhh"

Daing niya habang nakahawak sa kaliwang braso niya.

"aaahhh ayos parin naman, pero mukhang nadali ang kaliwang braso ko.

Lumuhod ako at buong lakas kong iniangat ang likod niya at inalalayan ko siyang umupo.

"ikaw, ayos ka lang ba?"
tanong niya.

"huwag mo akong alalahanin, ayos lang ako. Nabalian ka ba?"
pag-aalala ko.

"hindi ko alam, pero sumasakit ang braso ko. Teka, nasa'n na kaya tayo? Hindi pa man tayo nangangalahati sa bundok pero parang napakataas na ng binagsakan natin"
pagtataka pa ni tony habang pagala-gala ang mga mata sa paligid.

Tumayo ako at tumingala.
Makakapal ang mga pinagsama-samang dahon ng mga puno na bumabalakid sa kinaroroonan nina jacob at maya.
Naglakad-lakad pa ako para humanap ng tamang anggulo para makita ko sila pero talagang makakapal ang mga dahon, na kahit langit ay hindi ko na matanaw.

"'wag kang mag-alala maita, siguradong nakikita tayo ni maya ngayon, at alam kong hahanapin nila tayo"
sambit ni tony.

Pinipilit niya ang kanyang sarili na makatayo.

"magpatuloy na tayo sa pag-akyat, nauubusan na tayo ng oras"
patuloy ni tony.

"pero kaya mo na bang maglakad? Magpahinga muna tayo"
wika ko.

"maita, wala na tayong oras, ni hindi natin alam pareho ang tamang daan kundi si maya lang, pero dapat nating subukan, kesa maghintay nalang dito. Isa pa, mamamatay din naman ako."
paliwanag niya.

Sa puntong ito ay natahimik ako at biglang nalungkot. Hindi ko maipaliwanag ang totoong nararamdaman ko. Ilang beses na niya akong iniligtas at ngayon, isasakripisyo pa niya ang kanyang buhay para sa akin. Posible nga kayang may pag-ibig din sa puso ng isang bampira? Posible kayang umiibig sa akin si tony?

"pero tony, papa-gabi na rin, at isa pa, nagugutom na ako"
sambit ko.

Ipinasok niya ang kamay niya sa loob ng jacket niya, at parang may kung ano siyang kinakapa.

"huh! Teka, nahulog ata ang blood bag ko kanina maita. Paano na kaya tayo niyan? wala ng natira"
bigla siyang nag-alala.

"hindi mo ba narinig si lola esme? Hindi tatalab ang ano mang kapangyarihan dito at tayo'y magiging ordinaryong tao lang."
paalala ko.

"huh?! Ano naman ang kinalaman no'n?"
napakunot-kilay pa siya.

"ano ka ba tony! Ibig sabihin, hindi dugo ang kailangan natin ngayon, kundi pagkaing mortal"
sagot ko.

Nang mahanap na namin ang punyal ni tony ay nagpatuloy na kami sa paglalakad.
Tinumbok namin ang diretsong daan paakyat ng bundok.
Puro malalaki at iba't-ibang punong kahoy at makakapal na damo ang nakikita ko.
Inabot na kami ng gabi sa paglalakad pero parang paikot-ikot lang kami sa kagubatang ito.

"Magpahinga muna tayo dito maita, palipasin na natin ang gabi"

Pinaupo niya ako sa isang malaking bato katabi ng isang malaking puno habang kinakapa-kapa at nililinis niya ang paligid.

"Kailangan na nating magpatuloy tony. Ang oras ang hinahabol natin"

"Maita, anong saysay ng lakad natin kung mapapahamak ka lang? Mas makakabuti na magpahinga ka muna, hindi ko sigurado ang kapahamakang dala ng kadiliman."
paliwanag niya.

Nagpulot siya ng mga tuyong sanga at mga tuyong dahon na kanyang pinagsama-sama.
Gumawa siya ng siga gamit ang palsipikado niyang lighter.
Buti nalang at nasindihan din niya kaagad, kitang-kita ko siya sa liwanag na gawa ng apoy.

Sa simula't-sapol pa lang ay kasama ko na si tony, sa kabila ng hirap at pasakit ay nandito parin siya sa tabi ko.

"maita, matulog ka na, ibalik mo ang nawalang estamina sa katawan mo. Ako na ang bahalang magbantay sa'yo."

Ako lang, at ako lang lagi ang inaalala niya, samantalang siya itong nabalian pa ng braso.

"tony...uhm..."

Nagkatinginan kami at panandaliang umusbong ang katahimikan.
Panatag ang kalooban ko sa kanya pero tila nakakaramdam ako ng hiya ngayon.
Marahil sa isiping babae ako, lalaki siya, at heto kami ngayon sa kalagitnaan ng kagubatan na kaming dalawa lang sa kalagitnaan ng gabi.

"Tony...uhm...pwede bang dito ka nalang umupo sa tabi ko?"
Kabado kong pagsambit.

Tinignan lang niya ako, ngumiti at lumapit sa akin.
Umupo siya sa tabi ko tulad ng hiniling ko sakanya.
Ngunit hindi ko na alam pa kung ano ang mga katagang aking sasambitin.
May bigla akong naalala na matagal ko ng gustong itanong sa kanya.

"Tony. May isang tanong sana ako sa'yo"
pagbabasag ko sa katahimikan.

"ano 'yon maita?"

humugot muna ako ng hangin at huminga ng malalim bago ako nagpatuloy sa tanong ko, parang medyo nag-aalinlangan pa ako.

"ba-bakit mo ginagawa ang mga bagay na ito, gayong alam mo na palang maaari mo itong ikamatay?"

Dumampo't siya ng kapirasong sanga, isang stick.
Nilaro-laro niya ang siga gamit ito.

"maita, medyo mahirap ang tanong mo.. Sabihin na lang nating, ito ay isang bagay na gusto kong gawin...
Isinilang ako sa dusa at pighati, nabuhay sa kadiliman at lumaki sa kasamaan. Noon, wala akong ibang inisip kundi ang maghiganti kay marcus. Ilang beses na akong namatay at muling nabuhay, nasaksihan ko na halos ang lahat ng digmaan, kasakiman at kung ano-ano pang bagay sa mga tao."
paliwanag niya.

"so may punto parin na nagsasawa ka na tony?"

Napaharap ako sa kanya, at gayun din siya sa akin.

"marahil gano'n na nga siguro... Maita, halos hindi ko na matandaan kung ilang daang taon na akong nabubuhay, halos hindi ko na matandaan kung ilang buhay na ang binawi ko gawa ng mithiin ko."

Hindi ako makaimik at taimtim lang na nakikinig sa kanya. Napakalungkot pala ng naging buhay niya.

"No'ng araw na 'yon, may nakilala akong tao, dahil sakanya, nakaramdam ako ng pagod. Tunay na iniba niya ng direksyon ang takbo ng buhay ko."
Patuloy pa niya.

Gusto ko man siyang tanongin kung ako ba ang taong tinutukoy niya pero hindi ko na ginawa, hindi ko rin alam kung ano ang mga katatagang sasabihin ko para malaman niyang naiintindihan ko siya.

Nakatitig lang kami pareho sa apoy ng siga.
Tapos, hindi ko maintindihan ang sarili ko kung bakit bigla nalang napasandal ang ulo ko sa balikat niya.
Alam kong may ngiti sa kanyang mga labi, tulad ng ngiti sa mga labi ko ngayon.

(Kapitulo Trienta y Tres)

Kinabukasan, nagising ako sa ray-of-light ng araw.
Nakasandal na ako sa puno at wala si tony sa tabi ko.
Napatayo ako at lumingon-lingon sa paligid para hanapin siya.
Napakatahimik ng kagubatan, tanging huni ng mga ibon, insekto at kung ano-anong uri ng hayop ang naririnig ko.
Nakaramdam ako ng takot sa aking pag-iisa.

"Huh-huhuhuhu"

"hah?!"

Nagulat ako nang may bigla akong narinig na umiiyak, parang boses ng isang batang babae na hindi ko mawari kung saan nagmumula.

"huuhuhuhuhu"

Lumingon ako sa direksyon kung saan ko ito naririnig.
Patuloy lang siya sa pag-iyak, at dahil hindi ako mapanatag ay sinundan ko ang tinig na ito.

Hinawi-hawi ko ang mga damo papunta sa boses niya.
Hinahanap ko siya kung nasaan siya.

"huhuhuhuhu"

Kahit punong-puno ako ng kaba ay lakas-loob kong tinahak ang makakapal na damo para hanapin siya.
Nang mapadpad na ako sa dulo ng damohan ay sa wakas at nakita ko rin siya.
Hindi nga ako nagkamali, boses nga ng isang batang babae.
Parang siyang isang igorot sa suot at ayos niya.
Nakamukmok siya sa tabi ng puno at walang humpay na umiiyak.

Nilapitan ko siya para tanongin kung anong nangyari.

"bata, bak-"

"Rrroooaaaarrr"

"huh-huuhuhuhu"

Napahinto ako nang marinig ko ang malakas at dumadagundong na tinig.
Paglingon ko, nanlaki ang mga mata ko nang makita ko ang isang tigreng gubat na mukhang galit na galit at nanlilisik ang mga mata sa amin.

"rrooaaaarrr"

Umusbong ang kaba sa dibdib ko, takot na takot ako.
Hindi ko alam kung ano'ng aking gagawin.
Papahakbang na palapit sa amin ang tigre, tantiya ko ay mga dalawang metro nalang ang pumapagitan sa amin.
Niyakap ko ang batang babae na yumakap din sa akin.
Kaya pala siya umiiyak dahil may isang tigreng nakaabang sa kanya.

Halos tumalon-talon na ang puso ko nang mapansin kong patakbong lumulusob na ang tigre.
Sa puntong ito ay wala na akong magawa kundi ang umiyak nalang.

"ttooonnnyy!!!"
naisigaw ko nalang ang pangalan niya kasabay ng paghagulgol ko.

"Rrroooaaaarrr"

Biglang huminto ang tigre at lumingon sa gawing kanan.
Pagtingin ko, nando'n si tony, binabato-bato niya ang tigre ng maliliit na bato.

"Tumakbo na kayo palayo!"
sigaw niya habang patuloy na inaagaw ang atensyon ng tigre.

Bigla namang nagpumiglas at tumakbo ang batang babae na kanina'y hawak ko.

"hoy bata! teka lang!"

Ang bilis niyang tumakbo, nagsususuot siya sa makakapal na damo.
Hahabulin ko pa sana siya ngunit nag-aalala naman ako kay tony, kaya hinayaan ko nalang siya.

Paglingon ko sa kinaroroonan ni tony ay wala na siya, maging ang mabangis na tigre, malamang naghahabulan sila ngayon.
O tony, buti nalang at nandiyan ka palagi para sa akin, paano nalang kung wala ka?

Mga ilang saglit pa ay natatanaw ko na siya sa hindi kalayuan.
Hindi ko mawari ang sarili ko kung bakit bigla nalang akong tumakbo para salubungin siya, at nang makalapit na ako sa kanya ay bigla ko nalang siyang niyakap.

"tony...tony..."
halos mangiyak-iyak na ako.

"wala na maita, nailigaw ko na siya"

pakirandam ko ligtas na ligtas talaga ako sa piling niya.
Naramdaman ko ang kamay niya na dumampi sa likod ko, niyakap din niya ako, kaya lalong humigpit ang pagkakayakap ko sakanya.

"Nasa'n na ang batang kasama mo? Sino siya?"
tanong niya sabay kalas sa pagkakayapos niya.

"tumakbo siya, ni hindi ko siya nakilala"
maikling sagot ko.

"gano'n ba... sino kaya ang batang 'yon? mukhang mapanganib ang lugar na ito maita, dapat maging alisto"

"tama ka tony. Nagulat talaga ako sa mabangis na tigreng 'yon. Teka! Sa'n ka nga pala nanggaling? Bakit mo 'ko iniwang natutulog kanina?"
bigla kong naitanong nang mahimasmasan na ako.

"ah! 'yon ba? Mahimbing kasi ang tulog mo kaya hindi na kita ginising. Naghanap ako ng mga prutas para may makain tayo, kaya lang naihulog ko nang makita ko kayo nung tigre"

Naglakad kami sa kinaroroonan ng mga prutas kung saan niya ito naihulog.
Kumain muna kami bago nagpatuloy sa paglalakad.
sa tantiya ko ay mga alas-sais na ng umaga.
May tatlong araw nalang kami para mahanap ang babaeng witchcrafter.

"huh? Teka tony, hindi kaya ang batang 'yon ang hinahanap nating huling witchcrafter?"
nanlaki pa ang mga mata ko.

"hmm... Pupwede nga siguro, pero bakit hindi niya kayang ipagtanggol ang sarili niya? at mukhang napakabata naman ata niya"
pangamba niya.

"bakit, ilang taon na ba ang huling witchcrafter?"
bigla kong naitanong.

"malay ko!"
nagkibit-balikat lang siya.

"tara na, magpatuloy na tayo!"

(Kapitulo Trienta y kwatro)

kumuha ng matibay na sanga si tony at nilinis niya ito gamit ang maliit niyang kutsilyo.
Habang naglalakad kami ay hinawi-hawi niya ang mga damo gamit ang kahoy para malinisan ang aming daraanan.
Pang-bulyaw narin sa mga ahas o anumang mapanganib na hayop sa bundok na ito.
Nasa unahan ko siya at ako sa likuran niya.

"Nasa'n na kaya sina maya?"
tanong ko sa kanya.

"malamang hinahanap din nila tayo ngayon. Sana lang ay tama ang direksyong tinatahak natin"
sagot niya.

"tony, paano nalang kung maligaw tayo at mawalan na tayo ng oras, ano na'ng mangyayari?"

"uhm. Alam mo maita, may sikreto ang mga taga-lupa na parang nakakahiligan ko narin"

Kumunot ang kilay ko sa sinabi niya, hindi ko ito kaagad nakuha.

"kapag madilim ang natatanaw mo sa iyong kapaligiran at tila naliligaw ka na ng landas, magtiwala ka lang at sundan ang kaisa-isang hinirang na Pastol, at ika'y kanyang gagabayan."
patuloy niya.

Hindi ako makapaniwalang ang isang nilalang na bampira ay naniniwala din sa kalangitan.

Paglingon ko sa may gawing kaliwa, nakita ko ang isang magandang waterfalls.

"tony, tony! Tignan mo, ang ganda ng tanawin"
sabi ko kay tony.

Tumakbo ako palapit sa batis dahil sa pagkamangha ko.

"teka maita!"

hindi ako maawat ni tony kaya sumunod nalang siya sa akin.

Nagnining-ning ang mga mata ko sa nakikita ko.
Punong-puno ng magaganda at mababangong iba't-ibang kulay ng mga bulaklak.
Napakalinis at napakalinaw ng kulay bughaw na tubig-batis na nagmumula sa taas ng waterfalls.

"hindi ako makapaniwalang may ganito kagandang tanawin sa bundok na ito."
nasambit ko nalang.

Tanyag ang mount makiling, ngunit wala akong nababalitaang ganitong klase ng lugar sa bundok na ito.

Nagliliparan ang mga paro-paro sa buong paligid at ang mga ibon ay umaawit.

Pagtingin ko kay tony, nakatayo lang siya at parang gulat na gulat habang nakatingin sa waterfalls.

"bakit tony?"
tanong ko.

"t-teka! Tignan mong mabuti ang falls"
sagot niya habang itinuturo ang kinaroroonan ng waterfalls.

Nagpukol ako ng paningin sa falls, tinitigan ko ito ng maayos at bigla nalang nanlaki ang mga mata ko sa nakita.

"oo nga! T-totoo ba 'to? P-paanong nangyari 'yon?"
naitanong ko bigla sa kanya.

Parang kinilabutan pa ako sa aking nakikita.
Hindi normal ang pagdaloy ng tubig sa falls.
Imbes na pabagsak pababa ang buhos ng daloy ng tubig nito ay baliktad ang nakikita ko.
Papaakyat pataas ang tubig na dumadaloy sa waterfalls.
Nakakamangha, nakakapangilabot.

Lumuhod si tony sa mga batong nakapaligid sa batis, tapos sumapo siya ng tubig sa kanyang kamay sabay inom.

"hindi ito tubig-batis (tabang), ito ay tubig-dagat (alat)"
sabi niya.

"huh? Tubig-dagat?"
para makumpirma ko ay uminom din ako.

"tama ka tony, tubig-dagat nga ito."

"mukhang mahiwaga ang lugar na ito."
ayon sakanya.

Nakakapagtaka na ang tubig ng batis na ito ay tubig-dagat, samantalang nasa bundok kami, at ang mas kinagulat ko ay ang daloy ng tubig sa waterfalls.
Bakit kaya pabaliktad ang agos nito?

Mukhang maraming hiwaga ang nakapaloob sa bundok na ito.

"Mukhang may mga panauhin tayo"

Narinig ko ang magandang boses ng isang babae.
Paglingon namin ni tony, sabay pa kaming napaatras nang makita namin ang mga magagandang dilag na nakatayo sa likod namin.
Sa pagbilang ko ay nasa biente sila o higit pa, at lahat sila ay nakasuot ng puting saya na punong-puno ng iba't-ibang uri ng bulaklak.
Lahat sila ay may mahahabang buhok na halos sumayad na sa lupa, nagnining-ning na kulay puting buhok, at lahat siya ay puro magaganda, mga diyosa ng kagandahan, at lahat ng maipupuri sa babae ay nasa kanila na, matatangkad, sexy at magagandang kutis.

Lumapit sa amin ang isa, parang siya ang namumuno sa kanila.

"Paano kayo nakarating dito? at paano niyo nakita ang lugar na ito"
unang tanong niya.

Busilak sa kanya ang kabaitan, at mukhang wala kaming dapat ipag-alala.

"Napadaan lang po kami, pasensya na kung napasok namin ang lugar niyo"
si tony ang sumagot.

Natahimik ang babae na parang may kung anong iniisip.

"uhm. Ano ang inyong nais sa bayan ko?"
nagpatuloy siya sa pagtatanong.

"wala po. Tulad ng aking sinabi ay napadaan lang kami, at kami'y paalis na rin"
sagot ni tony ng may ngiti.

"ginoo. Ang aking ipinagtataka ay kung bakit ninyo nakikita ang bayan ko. Alam kong nakaapak kayo ngayon sa bundok sinai, at hindi sa bundok makiling. Ano ang pakay niyo?"

nagkatinginan kami ni tony.
Sabi na nga ba't hindi ordinaryo ang lugar na ito dahil hindi ito nakikita ng mga ordinaryong tao.

"may hinahana-"
hindi pa ako tapos magsalita ay kinabig ni tony ang braso ko.

"maita!"
sambit niya na parang nangungusap ang mga mata niya.
Tama, sinisenyasan niya ako na 'wag ituloy ang sinasabi ko.

"nauunawaan kong nangangamba kayong pagkatiwalaan kami"
mukhang nakahalata ang babae.

"tignan niyo, kami'y mga diwata na tagapag-alaga ng bundok sinai"
nagulat kami ni tony sa sinabi niya.

Ang mga babaeng ito ay mga Diwata? May nabubuhay nga bang diwata sa mundong ito? Sabagay, nasa kabilang mundo pala ako.

"kayo po ay mga Diwata?"
maging si tony ay hindi makapaniwala.

"tama ang inyong narinig. Kami'y mga diwata na nagpapatunay sa existance ng bundok sinai, kung kaya't nararapat lamang na sabihin niyo sa amin ang inyong hangarin sa bundok sinai."
patuloy ng babae.

Hindi na ako nakatiis pa kaya nagtapat na ako.

"Naparito po kami upang hanapin si Maria"
Buong hinahon kong sabi.

"huh?!"

Nanlaki bigla ang mga mata ng babae, tila nagulat sa sinabi ko.
Tapos bigla nalang siyang lumuhod na parang nagbibigay pugay, gayundin ang lahat ng kasamahan niya ay lumuhod din at nagsipag-yuko.

"ang araw na ito ay sagrado, natupad na ang nakasaad sa propesiya."
wika ng babae sa malakas na tono.

Nagkatinginan na naman kami ni tony.
Ang tinutukoy ba niya ay ang propesiyang sinasabi din ni lola esme?
Mukhang nakatadhana nga talaga ang bagay na ito.

"teka, anong propesiya 'yon?"
paniniguro ko.

"pahintulutan niyo po kaming tumayo, at ito'y aking ilalathala"
sobra naman ang paggalang niya.

"tumayo na po kayo at hindi ako sanay ng ganito."
sambit ko.

Bigla siyang tumayo kasabay ng paglapit sa kanya ng isa pang diwata.
Parang may kung anong bagay siyang inabot, parang lumang papel na nakarolyo.

"Ang kalatas na ito ay piraso lamang ng propesiya, ang talinhagang ipinaubaya sa amin ng huling Witchcrafter"
sabi niya habang inilalad-lad ang hawak niyang kalatas.

"'Isang mortal ang sasambit sa pangalan ko. Hahanapin niya ako sa manining-ning na mga puting bulaklak.', tanging ito lamang ang hawak naming talinhaga"
ayon sa diwata.

Totoong nasambit ko ang pangalan niya, ngunit hindi ko naman siya hinahanap sa mga mapuputi at makikinang na bulaklak.

"ano po'ng ibig sabihin ng talinhagang binasa niyo?"
tanong naman ni tony.

"kayo palang ang tanging nakakapunta sa lugar na ito, at kayo palang ang nilalang na naiiba sa amin ang nakita ko.
Ang babaeng ito ay sinambit ang pangalan ng huling witchcrafter."
sagot niya.

"tama po kayo, si maria po na huling witchcrafter ang hinahanap namin, ngunit hindi po sa mga puting bulaklak"
sabat ko.

Nagkatinginan ang lahat ng diwata sa isa't-isa at nagbulong-bulungan.

"Maaaring ipinapahiwatig ng talinhaga na matatagpuan niyo ang huling witchcrafter sa mapuputi at manining-ning na mga bulaklak"
sambit ng diwata.

"'yan lang po ba ang propesiyang alam niyo?"
muling naitanong ni tony.

palalim ng palalim ang usapang ito.
Mukhang nagsimula ng mapaisip ang mga diwata.

"tama ka ginoo. Tanging ito lang ang pinanghahawakan naming talinhaga ng propesiya, ngunit ayon sa mga ninuno namin, nagkabaha-bahagi sa apat na piraso ng kalatas na talinhaga ang propesiya."
sagot ng diwata.

"bago kami pumarito ay may talinhaga ding sinabi ang isang matandang babae sa amin na tungkol din sa propesiya. Ang pangalan niya ay Esmeralda."
patuloy ni tony.

"Esmeralda? Hmm... Mukhang hindi namin siya nakikilala, marahil ay isa rin siya sa mga pinagkatiwalaan ng huling witchcrafter."
nagkibit-balikat pa ang diwata.

Masyado ng malalalim ang batuhan nila ng salita, nakakalito, nakakasakit-ulo, ngunit pilit ko parin itong iniintindi, sana lang ay tama ang lahat ng pag-aaral namin sa nasabing propesiya ni maria para kay marcus.

"ano ba ang talinhaga ni Esmeralda?"
siryosong tanong ng diwata.

"'Makikita niyo lang huling witchcrafter kapag natagpuan niyo ang apat na elemento sa daigdig, ang hangin, apoy, tubig at lupa.', iyan po ang talinhaga niya"

Biglang natahimik ang pinunong diwata matapos marinig ang sinabi ni tony.
Hinawakan niya ang pendant na nakakwintas sa leeg niya.
Isang bilog na pendant na nahahati sa apat na kulay. Crystal clear, pula, asul at grey.

"Hindi kaya natupad na rin ang propesiya ni Esmeralda?"
muling nagsalita ang diwata.

"Nakikita niyo ba ang pendant na ito? Ito ang patunay na ako....ako nga ang diwata ng apat na elemento, ang diyamte ng hangin, asul na zapphire ng tubig, pulang ruby ng apoy at ang silver grey ng lupa"
patuloy niya.

Laking-gulat namin ni tony sa kanya. Totoo bang diwata siya ng apat na elemento? Totoo bang siya nga ang tinutukoy sa propesiya?

"Ngunit ang apat na elemento po ay makikita daw namin sa ilalim ng maliwanag na sikit ng bilog na buwan."
pag-aalinlangan ni tony.

"at sa tuktok po ng bundok."
dagdag ko.

Imposibleng siya nga ang hinahanap namin dahil alas-nueve pa lang ng umaga, at wala mismo ang buwan, isa pa, wala pa kami sa tuktok ng bundok.

Tila nadagdagan pa ngayon ang palaisipan namin, no'ng una, apat na elemento sa ilalim ng buwan sa tuktok ng bundok, ngayon naman ay kumpol daw ng puting makikinang na bulaklak, pahirap ng pahirap ang pagkakataong makita namin ang huling witchcrafter.
Sa kakaisip ko ay parang nakaramdam ako ng pagkahilo.

To be continued...