ANG KARANASAN NI BIN (Pang Pitong kabanata-complete) by bullstag

Matapos ang aming madam-daming pag-uusap, nang aking mahal na si Clara. Nauwi ito sa isang napaka-init na pagtatalik. Nag bihis kami at nag-usap, tungkol sa mga plano nyang pag papakasal naming dalawa. Nag-usap kami sa balkonahe ng kuwartong kanyang inu-upahan, sadyang napaka ganda ng tanawin mula sa itaas ng balkunaheng iyon. Sadyang akma ang lugar, sa tema ng aming pag-uusapan ni Clara. Matapos uli akong umorder ng isa pang bote ng Red wine, umupo kami sa balkonahe na nakaharap sa karagatan ng nasabing hotel.
"Robin," "Gusto kung makasal muna tayo bago mo harapin ang mga problema mong kinasangkutan." Saka na raw namin pag-usapan ang aking mga problema, matapos kaming maikasal. Pini-pilit daw sya ng kanyang ama, na kalimutan na ako. Dahil nga di man lang daw ako tumawag sa kanila, nang mga nag daan panahon. Hindi raw ako ang nababagay na lalaki para sa kanya. Ang pag papatuloy ni Clara, habang akoy masugid lang na nakinig sa kanyang mga sinasabi.
Gusto nyang mag pakasal kaming dalawa, nang kami lang at ilang malalapit na kaibigan ang nakaka-alam. Para daw wala nang magawa ang kanyang mga magulang, at wala ng pag tutol sa mga ito para ako ay tulungan sa aking mga problema. Sinabi din nya ang kanyang mga plano, sa aming magiging pamilya sa hinaharap. Binanggit din nya, ang karangalan nyang sakuha sa kanyang pag Ma-masteral. Cum Laude nalang daw sya, nang sya ay nakatapos. Dahil daw di sya maka pag concentrate ng husto sa pag-aaral, dahil nga sa kaka-isip nya sa akin. Kung akoy buhay pa ba, o patay na. Matapos daw syang maka pag, Management Trainee sa isang Supermarket nila Grace. Na kanyang best friend, pina-hawak daw sya ng isang maliit na supermarket. Sa puwestong Assistant Manager, nang Savemore supermaket. Sa may Riverbank, sa Marikina. Nang tumawag daw si Manuel sa kanya, naki-usap sya sa kangyang boss. Na kung puwede syang mag Indefinite leave, matapos nya daw ipaliwanag ang lahat. Pinayagan naman sya nito.
Binanggit din nya, dalawang gabing bago sya tawagan ni Manuel. Na-naginip daw sya na, nahulog ako sa isang balong malalim. Pinipilit nya akong iahon, pero sadyang napaka-bigat ko daw. Nabitawan daw nya ako, nang lingunin daw nya uli ako sa ilalim ng balong iyon. Wala na daw ako doon, kina-kawayan ko daw sya, pero papalayo na ako ng mga sandaling iyon. Hanggang umabot daw ako sa isang napaka-layong, mayelong lugar. Humabol daw sya sa akin habang akoy papalayo, pero sadyang napaka-bilis daw ng pag layo ko, papunta sa malamig at nag ye-yelong lugar na iyon. Nang abutan daw niya ako, halos mamatay sya sa pagod, at para syang aatakihin sa sakit sa puso. Bigla daw na twist ang panaginip nya, naka luhod daw kami sa isang Altar at nag papalitan ng aming mga sumpaan. Nagising daw sya na ang gaan-gaan ng kanyang pakiramdam.
Matapos akong makinig sa mga sinabi nya sa akin, parang lalo akong nawalan ng pag asang i-discourage si Clara. Para mag pakasal sa akin, kahit pa alam kung mahal na mahal ko sya. Alam ko sa aking sarili na, di magiging parehas ang aming magiging laban. Alam kung dehadong dehado sya sa akin, una sa aking pag-katao. Pangalawa, sa aking katapatan sa kanya. Kahit pa alam ko sa aking sarili na, di ko rin ginusto ang mga nangyari na aking nakaraan. Kundi ito ay kusang nangyari nalang, kahit alam kung walang mawawala sa akin. Dahil ako ay lalaki, pero ang mga taong tinalo ko ay mga kamag-anakan nya. Siguro dapat nya ding, malaman ang mga pinag-daanan ko, ang nakaraan ko. Ang tunay na pakatao ni, Robin Martin.
Naa-alala ko pa noong may relasyon kami, nang aking tiyahin. Minsang katatapos ng aming ma-init na pag tatalik, nag tanong ako sa kanya. Tungkol sa aking itsura, bat kako ako kulot. Saman-talang ang mga kapatid ko, ay puro unat ang kanilang mga buhok. Bat kako ako lang ang na-iiba ang itsura sa kanila, ayaw na sanang mag salita pa ng aking tiyahin. Dapat daw mangako akong, dalawa nalang kami ang dapat maka-alam noon. Bukod sa aking mga magulang.
Noong dalaga pa daw ang aking ina, sya ang tumaguyod sa kanila. Dahil nga ang aking ina ang panganay sa magkakapatid, sya ang sumuporta sa mga kapatid nya para maka pag-aral. Nag PUTA daw noon ang aking ina, dahil sa taglay na kagandahan nito. Nagustuhan ng isang Pulitiko, at kinabit ito. At ibinahay ang aking ina, Nang nasabing (putang-inang pulitiko). Nabuntis daw sya, pero pilit na pina-lalaglag ako sa kanyang sinapupunan. Umuwi daw ng Palawan ang aking ina at iniwan ang nasabing pulitiko, ang aking ama na kanyang kababata ang tumayo at sumalo sa akin. Sa kahihiyang kanyang kakaharapin sana. Sariwang-sariwa pa sa king mga ala-ala, ang mga sinabing iyon ng aking tiyahin. Siguro dapat ding malaman itong lahat ni Clara, mga isiping nag palakas sa aking loob ng mga sandaling iyon. Inisip ko na, pag nalaman nya ang totoo kung pagkatao. Puwede syang mawalan ng gana sa akin, para mag pakasal.
Matapos kung salinan ang baso nya ng Red Wine, inum-pisahan kung sabihin sa kanya ang tungkol sa aking pagkatao. Sinabihan ko syang hayaan lang akong mag salita, sapagkat di ko na ito uulitin pang muli. Nang masabi ko sa kanya lahat, parang babagsak na agad ang luha ni Clara. Parang awang -awa sya sa akin, nang mga pagkakataong iyon. Nag patuloy lang ako sa aking mga pag sasa-laysay, nang mahina at napaka-lumanay na pag sasalita. Pag lalahad na punong-puno ng madamdamin, at may pag papa-kumbabang mga salita.
Isina-lasay ko sa kanya, ang tungkol sa relasyon namin ng aking tiyahin. Nakatapos ako kako ng koleheyo, halos araw-araw kaming nag sisiping nito. Di ko kako sinisisi ang aking nakaraan, pero ito ay sadyang karugtong ng aking buhay hinaharap. Di na napigilan pa ni Clara na bumagsak ang kanyang mga luha, nang sabihin ko sa kanya na wala akong dangal na tao. Pinilit kung di padala sa mga pag hikbi nya sa aking harapan, ipinag patuloy ko ang aking madam-daming pag lalahad. Ma-aaring kahit sa pamamagitan nito, ay mapigilan ko ang kanyang hibang na damdamin para sa akin ng mga oras na iyon.
Itinuloy ko ang aking pag lalahad, sa pag bebenta ko ng aking katawan sa Boracay. Sa baklang nag pasasa sa aking pagka lalaki. Nang mapunta ako kako sa Simirara Island, ibinenta ko sa halagang sengkweta pesos, ang aking katawan. Para kako may mai-pamasahe ako. Humagulgol si Clara ng malalakas na iyak, nang marinig nya ang aking mga sinabi.
"Robin!," "Stop it honey." Ang pigil nya sa akin. "Katawan mo lang ang nawala honey," "Importante ang na-andito sa iyong puso," "Wala akong paki-alam kung sinong ka bang tagala," "Kung ano ka pa." "Ang alam ko ikaw ang lalaking minahal ko," "At mamahalin habang akoy nabubuhay". Ang wika nya sa akin. Saglit akong tumigil sa aking pag sasalita, tinitigan ko syang maiigi sa kanyang mga mata. Sinadya kung di banggitin ang mga naganap na patayan, dahil sya na nga ang may sabi alam na nyang lahat ang mga nangyari.
"Clara makinig kang maigi sa aking sasabihin sayo," "Sa sobrang pangungulila ko sayo," "Nang nasa Maynila ka." "Pinatulan ko ang iyong ina," "At nagkaroon kami ng Relasyon." "Ang iyong wala pang muwang na kapatid na si Carla.".... Di ko na natapos pa ang aking iba pang sasabihin, bumigay na din ang aking puso't damdamin. Bumagsak ang aking mga luha at humagulgol din ako ng napaka lakas.
"Patawarin mo ako Clara," "Di ko sinadyang mangyari ang lahat ng iyon." "Ewan ko," "Pero nakita ko nalang ang aking sarili." Ang pag papatuloy ko habang akoy umiiyak. "Ngayon mo sabihing mahal mo pa din ako Clara," "Ngayon mo bigkasin na mag papakasal ka pa din sa akin." Natigilan si sya, sa mga salitang narinig mula sa aking bibig. Tikom ang kanyang mga kamay, at humagulgol ng napaka lakas na pag-iyak.
"Ahhhhhh!"...."Robin ang sakit-sakit," "Bat ba sa atin nang yayari ito?." "Ahhhh!,".
"Ang sakit-sakit," "Honey bat ganun?". Alam kung lahos bibigay na si Clara, nang mga oras na iyon. Kinarga ko sya pababa sa hotel na iyon. Matapos ko syang isakay sa isa sa mga tricycle na naka-pila doon, sa gilid ng Sikatuna beach resort na iyon. Nag tuloy kami sa Ospital ng Mayor, kung saan na-andoon si Manuel ng mga oras na iyon.

=================================================

Matapos ang aking madam-daming paglalahad, para sirain ang kagustuhan ni Clara'ng mag pakasal sa akin. Di ko lubos maisip, kung bakit ko ba nagawa at nasabi sa kanya ang mga katagang iyon. Alam kung puwede itong maging dahilan, nang kanyang pag kawala. Sarili ko lang ang ini-isip ko palagi, nawala sa isip ko ang kanyang kalagayan.
Ang mga isiping nasa isip ko, habang ini-hihiga namin sya ni Manuel. Sa maliit na kama, nang nasabing pagamutan. Matapos lagyan ng oxygen ang bibig ni Clara. Ipina-liwanag ko kay Manuel ang history ng karamdaman nang aking mahal na si Clara. Tumawag sya sa kanyang tiyuhin, upang alamin ang tumpak na gamot para dito. Nang masak-sakan nya ng gamot ang aking magiging kabiyak, medyo nakahinga na din ako ng maluwag. Habang nakahiga sya sa kamang iyon, hinimas ko ang kanyang noo. Doon ako nakaramdam na labis na pagka-awa sa kanya, panay lang ang tulo ng kanyang mga luha sa kanyang mga mata.
"Kaya mo yan honey," "Sana sa akin nalang nangyari ito." Ang mahina kung mga bulong sa kanyang taenga, habang nakadikit ang aking mga labi sa kanyang isang pisngi. "Mahal na mahal kita Clara," "Ayaw kung saktan ka." "Pero sadyang napaka-hina ko sa tukso," "Lalo'ng lalo na sa tawag ng laman." Habang hawak ko ang isa nyang kamay, pumisil ang isang kamay ni Clara. Sa kamay kung may hawak sa kanya, Nabuhayan ako ng loob ng mga sandaling iyon. Alam kung okey na sya. Dumilat sya ng bahagya, habang nakatitig ako sa kanyang mga mata.
Halos mag sara na, ang kanyang singkit na mga mata. Dahil na rin sa mga pag-iyak at mga luhang lumabas dito. Niyakap ko sya ng marahan, at pinag hahalikan ko sya sa kanyang pisngi. Aminado ako sa aking sarili, di ko rin kayang mawala si Clara sa aking buhay. Sa mga sandaling iyon, doon ko naramdaman ang labis kung pag pa-pahalaga sa kanya. Sinisi ko tuloy ang aking sarili, bat ko ba sinabi pa sa kanya ang mga sekretong mga bagay na iyon. Kung magiging mitsa pa ng kanyang buhay, maigi pa sigurong manatili nalang itong isang nakatago. Pero wala na akong magagawa pa, na bitawan ko ng lahat ang aking salita. Salitang di na puwedeng bawiin pang muli.
Doon tumanim sa aking isipan, di na ako mag sasalita sa susunod. Kung wala lang din naman akong magandang sasabihin, pero ganun talaga siguro ang tao. Kaya nga raw nakalagay sa madulas na parte ang ating dila, kaya mahirap itong pigilin sa pag sasalita.
Matapos matingnan ng tiyuhin ni Manuel si Clara, at sabihin nitong maigi na sya ng mga oras na iyon. Para akong nabunutan ng tinik sa aking lalamunan, alam kung di ko kayang tanggapin sa aking sarili, kung sya ay mawawala. Lalo pa't mag kasama kami, di kakayanin ng aking konsensya. Ang mga isipin na nasa aking utak, nang mga sandaling iyon.
Tumagilid sya sa kanyang pag kaka-higa, at yumakap sya sa aking batok. Alam kung ang pag yakap nyang iyon, ay tanda ng kanyang pag papatawad sa aking mga kasalanang nagawa sa kanya. Binulungan ko uli sya nang. "Clara patawarin mo ako," "Di ko sina-sadyang saktan ka." Tanging mga tango lang ang kanyang itinugon, dahil na rin sa may oxygen nga sya sa kanyang ilong at bunganga. Doon na din kami nag palipas ng magdamag, sa nasabing ospital ng Mayor. Kinabukasan bumalik na din ang normal para sa kalagayan, nang aking magiging kabiyak.
Iniwasan na naming pag-usapang muli, ang mga pag kakamali kung nagawa para sa kanya. Isang araw na walang pasok si Manuel, iginala nya kami sa mga kalapit baryo ng kanilang lugar. Pumunta kami sa baryo Central, kung saan ito daw ay makasaysayang lugar ng San Jose. Doon daw nag pugad ang mga hapon, noong world war two. Hindi ang mga sinabi ni Manuel ang pumukaw sa amin ni Clara, kundi ang isang napaka gandang simbahan. Nasa loob ng isang paaralang high school, nang Holy Family Academy. Matapos kaming makapag paalam sa aming kasama, pumasok kami ng aking mahal na si Clara sa nasabing simbahan.
Na datnan naming nag mimisa ang isang pari, sa mga estudyanteng naandoon. Napag kasunduan namin ni Clara na lapitan ang pari, matapos itong mag misa. Para humingi ng payo at basbas, para sa aming gagawing pag papakasal. Matapos naming makilala si Father Romualdo Mallar, kina-usap namin ito at humingin ng payo. Sinabi ni Clara na tutol ang kanyang ama sa akin, kaya gusto naming mag pakasal ng kami-kami lang. Matapos sabihin ni Father Romualdo, na walang kahit sino mang nilalang ang puwedeng pumigil sa dalawang pusong nag mamahalan. Sinabi din nya sa amin na sya din daw ang pari, sa simbahan nang Saint Joseph Church sa San Jose. Kung gusto daw namin, doon nalang kami pakasal. Sya daw ang mag kakasal sa aminng dalawa.
Matapos naming kausapin ang pari, bumalik na din kami sa bayan ng San Jose. Dumaan kami sa ibang daanang di namin na daanan, nang kamiy pumunta sa lugar na iyon. Pinahinto ni Clara si Manuel, sa kanyang pag-mamaneho ng mga oras na iyon. Pati ako man ay napukaw, sa ganda ng tanawin at ng nasabing Irrigation Canal. Sa maka-kahuyang parte ng baryo Central na iyon. Para tuloy nasariwa ko sa aking mga ala-ala, ang unang araw naming pag mamahalan ni Clara. Sa isa ring Irrigation Canal, sa aming bayan sa Roxas Palawan. Nag-umpisa ang lahat-lahat, sa amin ng aking mahal.
Habang nasa daan kami, binanggit namin kay Manuel ang plano naming pag-papakasal. Nagulat pa ito ng sabihin ni Clara na, wala syang ni isang kamag-anakan na pupunta. Kahit man ako kako ay ganun din, dahil nga di ko man lang kako nakita ang aking tiyuhin sa bayan na iyon.
Inim-bitahan namin si Manuel, nang gabing iyon. Sa hotel ng Sikatuna Beach Resort na tinutuluyan namin ni Clara. Sa isang Hapunan, halos di makapaniwala ang aking bagong kaibigan na sya ang aming magiging Best man. At kung mamarapatin kako nya, kukunin namin ang kanyang tiyuhing Mayor. Para tumayong aming ninong at pinaka-pangalawang magulang na din namin. Matapos ang aming pag uusap, umalis na din si Manuel. Ka-kausapin din daw nya ang kanyang tiyuhin, para tumayo nga naming ninong. Sa aming nalalapit na pag papakasal ni Clara.
Halos isang linggo din ang aming ginugol, para ayusin ang aming pag papakasal. Dahil na din sa koneksyon ni Manuel sa lugar na iyon, di na namin kinailangan pa ang mga ibat-ibang papeles na kailangan. Ang tanging mga driver's license lang namin ni Clara, ang aming mga pag kaka-kilanlan ng mga panahong iyon.
Matapos nyang matawagan si Grace na kanyang best friend, para tumayong abay din sa aming nalalapit na kasal. Madali naming nai-ayos ang lahat, Tatlong araw pa bago maganap ang aming pag-iisang dibdib ng aking mahal na si Clara. Niyaya ko sya na bumalik sa Baryo Central, kung saan ang magandang Irrigation Canal na andoon. Nang marating namin ang tahimik na lugar na iyon, niyaya kung maligo ang aking mahal na si Clara. Sa nasabing ilog patubiga'ng iyon.
Nag lalangoy kaming parang mga batang musmos, nag biruan at nag sabuyan ng tubig. Isa yon sa pinaka-masayang mga oras, sa buong buhay namin ni Clara. Lalo na ako, pakiramdam ko ang laya-laya ko ng mga sandaling iyon. Kahit pa alam kung may mga mabibigat pa akong problema na kaka-harapin, pero ibang-iba ang aking pakiramdam ng mga pag kakataong iyon. Lumangoy akong naka-aba sya sa aking likuran, dinala ko sya sa mga mapupunong parte ng nasabing Irrigation Canal.
"Kinakabahan ako dito honey," "Grabeng dami ng mga puno dito." Parang bahay ng mga engkanto ang lugar na ito," "Di ka ba natatakot?." Ang pag papatuloy nya at tanong sa akin. "Psssstt," Wag kang maingay." Ang Utos ko sa kanya, alam kung kahit saang lugar may roon batas ang bawat nilalang. Maging ang mga bagay na di nakikita, alam kung dapat din silang igalang. Sobrang tahimik ang lugar na iyon, parang walang nanga-ngahas na maligo at lumasok doon. Lubhang napaka-laki ng ilog patubigang iyon, kung ikukumpara ko ang Irrigation Canal sa amin sa Roxas Palawan. Halos kalahati lang iyon nito. Ibang-iba ang ganda para sa akin ng lugar na iyon, kung hindi lang ako sanay sa ganung mga lugar. Malamang di ako mag tatangkang pumasok sa lugar na iyon.
Sobrang tahimik ng tubig sa lugar na iyon, halos lahat ng aking balahibo sa aking katawan ay tumayong lahat. Nang sapitin namin ang pinaka-gitna ng nasabing patubigan. Napakaraming bulaklak ang mga puno ng Dap-dap na na-andoon, nakasabit ang mga ligaw na halamang gubat na puro bulaklak. Sa malalaking punong kakahuyan na-andoon.
"Robin anong gagawin natin dito?," "naka-katakot naman dito honey." Ang wika ni Clara sa akin, habang naka-aba sya sa aking likuran. "Parang tirahan ito ng mga engkanto ah." Ang mahinang wika nya sa akin. "Relax ka lang," "Akong bahala sayo." Ang sabi ko sa kanya, na punong-puno ang aking tiwala sa aking sarili. Naa-alala ko pa ang kuwento sa akin ng aking lolo, nang akoy pitong taong gulang pa lamang. May ruon daw dalawang magka-sintahan, nag sumpaan sa ganun din lugar. Kahit ano daw pag- subok ang dumaan, sa mag asawang iyon. Di sila nag hihiwalay, dahil daw. Ang kalikasan ang kanilang naging saksi, sa kanilang pag susumpaan. Ang tubig daw ay sumi-simbolo, sa isang busilak na hangarin. Ang tubig daw ang nag sisilbing, panghugas sa mga kamaliang nagawa ng bawat isa. Ang malalaking puno daw, ang nag sisilbing gabay. At taga-salo, sa bawat pag-subok sa buhay na magdaraan. Sa buhay ng dawalang nag sumpaan, sa ganung lugar.
Halos mapayakap sa akin si Clara, sa sobrang kaba. Nang bang-gitin ko sa kanya, ang kuwentong iyon ng nasirang ama ng aking ina. Sabi ko sa kanya walang mawawala sa amin kung, susunod kami sa alamat ng sumpaan sa tubig at puno. Kako labis ang paniniwala ko at pag hanga sa aking lolo, kaya kako kahit nasa-kabilang buhay na ito. Dala dala ko pa rin ang kanyang mga ala-ala, at mga kuwento noong ako'y bata pa.
Sumandal kami ni Clara sa pinaka malaking puno ng Dap-dap, na naandoon. Punong pinaka maraming mga bulaklak, at mga sanga. Hinalikan ko sya sa kangyang labi, upang tanggalin ang nalalabing mga takot sa kanyang sarili. Nag hinang ang aming mga labi, hinalikan ko sya na punong-puno ng pag mamahal. Sadyang napawi na ang aking pag aalin-langan, sa aking puso. Alam kung wala ng atrasan pa ito. Inihanda ko ang aking sarili ng mga oras na iyon, alam kung yon ang tamang sandali. Sandali, na para bitawan namin ang aming mga sumpaan. Sumpaang, ang tanging kalikasan lang ang nakaka-alam at nama-magitan. Bumitaw ang aming mga labi, sa pag halik sa isat-isa.
"Clara," "Gusto kung malaman mo." "Simula sa mga sandaling ito," "Ikaw na ang nag mamay-ari ng aking puso't katawan'g lupang ito." "Sumu-sumpa ako sayo," "Saksi ang tubig at ang mga ka-kahuyang na-andito." "Ang langit at ang lupa," "Ikaw lang ang aking mamahalin." "Pag-lilingkuran habang akoy nabubuhay." Mga panu-numpang katagan at salita kung binitawan, para sa aking mahal na si Clara. Habang ako'y naka-tingin ng deretso, sa kanyang mga mata. Nang sabihan ko sya, na sya naman ang sumumpa sa akin.
"Honey," "Kailan ka pa naging badoy?." "Makata ka din pala ngayon honey." Ang wika nya sa akin, sabay tumawa sya ng mahina. Sinabihan ko sya na wala ng biruan, sa huli na kako mag biro. Dahil nakikinig ang mga nilikhang di namin nakikita, nang mga oras na iyon. Tumingin sya ng deretso sa aking mga mata, at nag wika ng ganito.
"Robin," "Simula sa araw na ito," "Hanggang sa aking huling hininga ng aking buhay." "Ipina-pangako ko sayo," "Na akoy magpapasakop at mamahalin ka." "Gagampanan ko ang aking mga tungkulin," "Bilang iyong may-bahay." "Saksi ang lugar na ito sa aking katapatan sayo." "Ikaw ang una at huling mag ma-may-ari," "Nang katawan at puso ko." Ang mahinang nyang wika sa akin, habang nakatitig sya sa aking mga mata. Sabay binulungan ko sya, na sabay naming bigkasin ang mga katagang.
"Walang kahit sinumang nilalang dito sa ibabaw ng lupa," "Ang puwedeng maka-pagpapa-hiwalay sa ating dalawa." Matapos naming bigkasin ng sabay, ang mga katagang iyon. Inutusan ko sya na sabay kaming lulubog sa tubig, para tatakan ng kalikasan ang aming mga sumpaan. Pakiramdam ko ng mga sandaling iyon, naibalik ko ang nawala kung tiwala at pag mamahal sa aking sarili. Ibang-iba talaga ang aking pakiramdam, parang totoong-totoo ang mga ikinuwento sa akin ng aking lolo. Noong ako ay bata pa.
Umahon kami ni Clara, mula sa pag kakalubog sa tubig na mag kahinang ang aming mga labi. Siniil ko sya ng nag-aalab kung mga halik, na punong-puno ng pag mamahal. Isinandal ko sya sa pinaka-malaking puno ng Dap-dap na na-andoon, Pinababa ko ang aking mga halik sa kanyang leeg. Habang hinihimas ko ang kanyang tayong-tayong mga suso, sa ibabaw ng kanyang suot na bra. Nag lulumiyad sya sa aking mga pag himas na ginagawa, sa kanyang mga suso.
Alam kong napukaw ko na ng mga sandaling iyon, ang kahinaan ni Clara. Inum-pisahan kung tanggalin isa-isa, ang kanyang mga kasuotan sa kanyang katawan. Tinanggal ko na din ang aking mga damit na suot, para kaming mga tao sa paraiso. Sa napaka-gandang lugar na iyon.
Inum-pisahan kung pasayaran ng nag-aalab na mga halik, ang bawat parte ng kanyang katawan. Halos i-angat nya ang kanyang pamba-babang katawan, nang umpisahan kung kanti-kantiin ang mumunti nyang tinggil. Sa gitna ng kanyang mga hita. Halos pigil ang pag hinga ni Clara, alam kung di pa sya handa sa mga ganung tagpo. Alam kung kahit anong oras puwede syang bumigay, matapos kung tanungin ang kanyang pakiramdam. At masigurong maayos na sya. Di na ako nag aksaya pa ng panahon.
Itinaas ko ng konti ang isa nyang binti, mula sa hanggang baywang na tubig ng patubigang iyon. Dahan-dahan kung iginiya papasok, ang aking nag huhumindig na ka-angkinan. Sa basang-basa na nyang pag aari. Habang mag kahinang ang aming mga labi, halin-hinan kung sinapo ng aking mga kamay ang kanyang mga suso.
"AHHH.....HONEY..AHHH," "ANG SARAP NYAN."...."OHHHHHH...HINDING HINDI NA TAYO MAG HIHIWALAY PA." "ROBIN." Ang mahina at nakaka-libog na bulong sa akin ni Clara. Alam kung malapit na nyang maabot, ang sukdulan kaligayahan ng aming pag tatalik.
"HONEY.....IM CUMMINNGGGGGG..OHHHH."..."I LOVE YOU SO MUCH."...."ROBIN.".. Ang mga mahihinang mga daing nya, habang yumakap sya sa akin ng mahigpit. Halos ilang sadali nalang, sasabog na din ang aking katas ng pag mamahal.
"CLARA LALABASAN NA AKO HONEY."...."AYAN NA...AHHHHHH." Pinaka-walan ko na din ang masagana kung katas. Lupay-pay kaming sumandal, sa malaking puno ng Dap-dap na na-anduon. Habang ang mga huni lang ng mga ibon, at kuliglig ang tangi naming naririnig sa lugar na iyon. Ibang-iba ang aking pakiramdam ng mga oras na iyon, matapos ang aming sumpaan at ang aming pagtatalik ng aking mahal na si Clara. Sa aking pakiramdam ay iisa na kami, kahit di pa kami uma-abot sa altar.
Tinanong ko sya kung ano ang kanyang pakiramdam, nang mga sandaling iyon. Parehas din kami ng nararamdam ayon sa kanya. Doon ko ikinuwento sa kanya ang aking panaginip, bago pa man ako dalhin sa Ospital ng Mayor. Halos parehas ang aming panaginip, Mag kaka-tugmang mga bagay-bagay. Sobrang saya namin ni Clara, nang umahon kami sa Napaka-laking Irrigation Canal na iyon. Parang nag karoon ng panibagong kuwento, ang alamat ng tubig at ng kalikasan. Pero kailanagan pang subukin, kung may katutuhanan nga ito. O sadyang mananatiling, kuwento lang ng aking lolo Ponso.
Nang umahon kami sa nasabing patubigang iyon, isang matandang babae ang aming naka-salubong. Nag tanong pa ito kung saan kami nang galing ni Clara. Nang sabihin namin ang totoo, ito ang sinabi ng matanda sa amin.
"Ang sino mang maligo sa pinaka-pusod, nang Irrigation Canal na iyon." "Babalik at babalik sya sa lugar na iyon." Magiging mabunga daw ang pag sasama kung silay mag-asawa. Pero di sila bibigyan ng supling, iyon daw ang sumpa ng lugar na iyon. Gustuhin ko mang mag tanong pa sana sa matandang babae, pero mabilis na din itong lumakad pa-palayo sa amin ni Clara.
Tumuloy kami sa bahay nila Manuel, matapos ang aming hapunan. Nag kuwento kami sa kanila tungkol sa babaeng aming nakita. Ang tanong nang nanay ni Manuel, kung nag talik kami ni Clara sa lugar na iyon. Natawa pa nga ang aming magiging abay sa kasal, nang itanong ito sa amin ng kanyang ina. Ano naman daw ang masama kung mag talik kami sa lugar na iyon, eh malapit na kaming ikasal. Ang wika ni Manuel sa kanyang ina. Alamat na raw ang lugar na iyon, mga bagay na di ko na lang pinansin. Sabagay wala akong alam, di naman kami taga doon. Ang tangi kung nai-bulong sa aking sarili.
"Honey," "Kinakabahan ako ah." "Baka totoo ang alamat ng lugar na iyon." Ang maninang wika sa akin ni Clara, habang kamiy nakahiga na sa hotel na kanyang inu-upahan. Kako walang ala-alamat sa kamandag ng tamod ni Robin, sabay nag tawanan kaming dalawa. Doon ko naitanong sa aking sarili, matagal na din kaming nag sisiping ni Clara. Pero di sya nabubuntis, gusto ko man syang tanungin pero inu-unahan na ako ng hiya. Ano nga kaya kung totoo, ang alamat ng lugar na iyon.

=================================================

Matapos naming maranasan ni Clara, ang aming mga sumpaan sa isang Irrigation Canal na na-andoon. Sa Baryo Central, sa San Jose Occidental Mindoro.
Dumating ang pinaka-mahalagang araw, sa amin ng aking magiging kabiyak. Ang aming pag-iisang dibdib, Maaga palang dumating na sila Grace, kasama ng tatlo pang mga kaibigan nila ni Clara. Para maging Abay sa aming kasal.
Matapos ang aming pag papalitan nang. "I DO." At mag-sumpaan sa isang sugo ng diyos, na si Father Romualdo Mallar. Naganap ang matrimonyo ng aming kasal sa simbahan ng Saint Joseph Church, sa nasabing lugar. Naganap ang isang maliit na salo-salo sa, Sikatuna Beach Resort. Doon na rin namin pinatuloy ang aming mga Abay na bisita, na galing Maynila. Nang maka-alis kinabukasan, sila Grace. Pauwi ng Maynila, inihatid naman kami ni Manuel ng Bangka, sa Ilin Proper.
Isang isla sa San Jose, kung saan may mga lupain at bahay sila manuel doon. Napaka-ganda ng nasabing islang iyon, may mga mangilan-ngilan ding nakatira sa lugar. Pero mag kakalayo ang mga bahay dito, na ang karamihan ay mga bahay kubo lang. Walang nakatira sa nasabing bahay nila Manuel, matapos naming pagtulungang linisin, ang nasabing bahay. Agad na din syang nag paalam sa amin, tumawag na lang daw kami kung meron kaming kailangan sa kanya. Pati man si Clara ay humanga, sa napaka-gandang trato sa amin ng aming bagong kaibigan at Abay sa aming kasal.
Nang makakain na kami ng pananghalian, Naligo kami nang aking kabiyak sa napaka-gandang dagat. sa gilid ng bahay nila Manuel, Matapos ang aming paliligo. Nag ikot-ikot kami sa nasabing lugar, napaka-ganda ng lugar na iyon. Biniro ko nga ang aking kabiyak, kung papaayag syang doon nalang kami mamalagi. Habang buhay nalang ako kakong mag tatago, sa batas. Tumawa lang ito sa aking mga sinabi, at nag-yaya na din syang umuwi.
Sumapit ang pangalawang gabi namin ni Clara, bilang mag-asawa. Sabi ko sa kanya, kailangan maging makulay at katanda-tanda ang gabing iyon. Para sa aming dalawa. Dahil nga wala namang kuryente sa lugar na iyon, kaya sobrang dilim at tahimik ng nasabing lugar. Sabay kaming naligo ng aking Kabiyak, sa Batalan ng lumang bahay nila Manuel.
Tanging mga sinag lang ng kandila, ang nag sisilbing tanglaw sa aming dalawa habang kami ay naliligo. Doon ko lubos na napatunayan sa aking sarili, ang labis na pag mamahal sa akin ng aking kabiyak. Alam kung di sya sanay sa mga ganung lugar, pero kahit lumaki sya sa marangyang pamilya. Doon ko nakita, na kaya nyang gawin at handa syang maranasan lahat. Basta kasama nya lang ako, sa kanyang tabi.
Pinaliguan ko si Clara, na parang bata. Hinilod at sinabon ko, ang bawat parte ng kanyang katawan. Ganun din ang ginawa nya sa akin, Kahit di sapat ang liwanag na tumatanglaw sa aming kinalalagyan. Sa Batalang iyon, aninag na aninag ko pa din ang makinis, at maputing katawan ng aking kabiyak. Mga tanawin nag bigay ng labis na pagnasasa sa akin, nang mga oras na iyon. Kailangan kung gawing kaiga-igaya ang unang gabi, naming pag pupulot-gata ng aking asawang si Clara.
"Mahal na mahal kita honey," "Iyong-iyo lang ang katawang ito." "Kaya wag mo akong pag sasawaan ha." Ang mahina nyang bulong sa akin. "Hindi'ng hindi ako mag sasawa sayo," "Umabot man tayo ng pag tanda." "Ikaw lang ang nag-iisang honey ko." Ang bulong ko naman sa kanya.
Habang inum-pisahan kung suyurin nang, masusuyong mga halik ang kanyang leeg. Habang ang isa kung kamay, ay marahang humihimas sa mga tayong tayo na nyang mga suso. Napapaliyad agad sya sa aking ginagawa sa kanya, lalo na ng umpisahan kung pasayaran ng aking mainit na dila ang kanyang mga utong. Sa kanyang mga dede.
"AHHHH.....OHHHH,"....."GRABE KA HON."...."ANG SARAP NAMAN NG GINAGAWA MO." Ang mahinang mga impit at daing ng aking asawa. Alam kung na-andoon ang libog ng aking kabiyak, ang masayaran ng dila ang kanyang mga nipple. Pinag-laro kung maigi sa parteng iyon, nang kanyang mga suso ang aking bibig. Habang ibinaba ko ang aking isang kamay, sa kanyang pang-gitnang mga hita. Halos mapa-mura ako sa aking sarili, grabeng basa na ng kanyang ka-angkinan ng mga sandaling iyon. Alam kung napukaw ko na ang kanyang pag-nanasa, alam kung nadala na din sya sa tahimik na paligid ng ibang lugar na iyon.
Sinalat- salat ko ng pang-gitna kung daliri, ang mumunting hiwa ng aking mahal na kabiyak. "Grabe!," "Nag lalawa na ito sa basa ah." Ang tangi kung naibulong sa aking sarili, labis ang naramdaman kung libog ng masalat ko ang kanyang ari. Bumaba sa kanyang tiyan, sa kanyang pusod ang aking dila. Pinag tagal ko ang aking mga dila, sa mumunting butas ng pusod nya. Halos masabunutan ako ng aking asawa, nang su-urin ko ng aking dila ang mumunting butas na iyon.
Isinandal ko si Clara, sa kahoy na dingding ng mumunting lugar paliguan ng bahay na iyon. Habang ini-aangat ko ang kanyang isang paa, ipinatong ko ito sa isa kung tuhod. Inum-pisahan kung pasayaran ng aking mainit na dila, ang kanyang basang basa ng ka-angkinan. Kinanti-kanti ko ng aking dila, ang gilid ng kanyang pag-aari. Halos masabunutan nya ako sa aking ginagawa, ipinag-diinan nya ang aking ulo sa kanyang ka-angkinan.
"GRABEEE KA ROBIN,"....."ANG GALING....GALING MO HONEY."....."GUSTONG.....GUSTO KO YAN." "AHHHHH.....OHHHHH.....OHHH."....."ANG SARAP...SARAP HONEY." Ang medyo malakas nang mga ungol ng aking kabiyak, mga ungol na lalo pang nag pa-baliw sa akin. Sa sobrang libog kung nararamdaman, nang mga sandaling iyon. Halos mangisay sya, sa ginagawa kung pag himod sa kanyang hiwa ng kaligayahan. Ipinag-diinan nya ang aking ulo, sa kanyang harap. Alam kung naabot na nya ang unang baytang ng kaligayahan, nang aming pag niniig.
Pina-akyat ko ang aking mga labi, sa kanyang mga suso. Salit-saliyan ko uli itong hinimod, Habang ang isa kung kamay ay nana-tili lang na humihimas sa kanyang ka-angkinan. Pina-akyat ko ang aking mga halik sa kanyang leeg, pa-panhik sa kanyang mga labi. Siniil ko sya ng mga nag lala-gablab na mga pag halik, nag higupan at nag palitan kami ng aming mga laway. Habang ipinasok ko ng dahan-dahan, ang pang-gitna kung daliri sa kanyang hiwa. Napa-iktad si Clara sa aking ginagawa, grabeng dulas na ng kanyang kaloob-looban.
Matapos akong sumandal sa dingding na kahoy nana-andoon, na kanyang kina-sasandalan. Inutusan ko sya, na ako naman ang kanyang romansahin. Habang nag hahalikan kami, pinababa nya ang kanyang mga halik sa aking leeg. Pababa sa aking mga nipple ng suso ko, salit salitan nya itong dinilaan. Huling-huli ni nya ang aking libog sa katawan, na papa-ungol ako sa kanyang ginagawa. Habang ang isa nyang kamay, ay marahang humihimas sa aking nag huhumindig na pag kalalaki.
"NAKA-KABALIW KA HONEY,"...."ANG SARAP MONG MAG TRABAHO." Ang mahina kung sabi sa kanya, sa pakiramdam ko ng marinig nya ang mga sinabi ko. Lalo pa nyang ginalingan ang ginagawa nyang pag dila sa aking mga suso. Bumaba ang kanyang mga halik, sa aking napaka tigas ng pag-aari ng mga sandaling iyon. Dinilaan nya ang palibot nito, sinabihan ko sya na dilaan nya ang pinaka-ilallim ng ulo nito. Matindi kako ang libog ko doon, walang ginawang pag tutol ang aking kabiyak. Dinilaan nya ito ng ubod ng sarap.
Isinubo nya ang pinaka-ulo nang aking matigas na burat, halos tumirik ang aking mga mata sa kanyang ginagawa. Ibayong sarap ang dulot ng pag dilang iyon, ni Clara. Hinatak ko ng bahagya, papa-taas ang kanyang ulo. Sa pakiramdam ko, maagang sasabog ang aking tamod. Kung hindi ko sya patitigilin, sa kanyang ginagawang pag suso sa aking matigas ng ka-angkinan.
Pinasandal ko uli sa sa dingding na kahoy, na aking kina-sasandalan. Sinapo ko ng bahagya ang isa niyang hita, iginiya kung papasok ang aking burat. Sa nag lalawa na nyang ka-angkinan, ipinasok ko ang pinaka-ulo nito. Nang maipasok ko nang ang kalahati ng burat ko, hinugot ko uli ito. puro ganun lang ang aking ginawa sa puke ni Clara. Halos habulin ng kanyang pang-gitnang katawan, ang aking kaang-kinan sa tuwing ito ay huhugutin ko.
"HONEY PASOK MO NANG LAHAT,"...."AHHHH....OHHH."..."NABIBITIN AKO SA GINAGAWA MO." Ang mga mahinang salita nya sa akin, na may himig pag mamaka-awa. "Talagang papatayin kita sarap Clara," ang naibulong ko sa aking sarili. Hinugot ko ang kalahating naka-baon kung burat, sa puke nya. Binuhat ko sya at inihiga sa kahoy na kama, sa kuwarto ng lumang bahay na iyon.
Nang maihiga ko sya sa kama, pinasayaran kung muli ng aking dila ang kanyang nag lalawa ng biyak. Halos himatayin ang aking may bahay, sa labis na pananabik na pasukin ko na sya.
"PLEASE HONEY,"...."WAG MUNA AKONG BITININ."....."AHHHH.....OHHHH."....."MAMAMATAY NA AKO SA LIBOG,"....."AHHH...HONEY."...."PLEASE." Ang pag mamaka-awa ni Clara sa akin, na kantutin ko na sya. Umakyat uli ang mga labi ko, sa kanyang mga suso. Halin-hinan ko itong dinilaan, habang itinu-tutok kung muli sa kanyang ka-angkinan ang nag huhumindig ko nang burat. Dahan-dahan ko itong ipinasok na muli, halos mapa-angat ang kanyang balakang. Nang umpisahan ko nang ulusin nang dahan dahan, ang kanyang ka-angkinan. Habang mag kalapat ang aming mga labi, pinag salikop ni Clara ang kanyang mga binti sa aking likuran. Binayo ko sya ng mararahan, pero ubod ito ng diin at sunod sunod na mga pag kantot. Mga limang minuto pa lang kami sa ganung posisyon, halos nararamdaman ko na ang pag sisikip ng kanyang puke. Alam kung lalabasan na ang aking kabiyak, sa ginagawa kung masarap na pag kantot sa kanya.
"HONEY...BILISAN MO MALAPIT NA AKO,"...."AHHHH....ANG SARAP HON."...."SIGE PA HUWAG KANG TITIGIL."......"OHHHHH....AHHHHHH."...."AYAN NA AKO HONEY,"....."IM CUMMIIINNGGGG....AHHHH." Ang malalakas na mga ungol nya, habang sinunod-sunod ko na din ang mga pag bayo ko sa kanyang nag-lalawang ka-angkinan. Nadala na din ako sakayang mga halinghing, sasabog na rin ang aking naipong libog at tamod.
"CLARA.....HONEY....LALABASAN NA DIN AKO."....."AHHHHHHH....ANG SARAP MO.....HONEY." Pinakawalan ko na din ang aking masaganang katas, lupaypay akong bumagsak sa ibabaw ng aking kabiyak. Iyon ang pinaka-sagrado naming pag tatalik na ginawa, dahil iyon ang una naming pag niniig simula ng kami ay makasal. Nag-uumapaw ang aming kagalakan ng gabing iyon, naka tatlong beses kaming nag niig ni Clara. Halos masaid ang aking katas, wala kaming kasawaan sa isat-isa.
Mahimbing na naka-tulog ang aking mahal na kabiyak, marahil sa sobrang pagod na din. Masuyo ko syang dinam-pian ng aking mga halik sa kanyang pisngi, at mga labi. Walang pag sidlan ang aking nararamdamang kagalakan, ng mga oras na iyon. Ni sa Pangarap o panaginip, di sumagi sa isip ko ang maka-pag asawa ng ganitong klase ng babae. Babae'ng tinanggap ako, sa kabila na akoy isang lupa. Babaeng nag pahalaga ng todo sa aking pag katao, babaeng ibinigay ang lahat-lahat para sa kanyang minamahal. Doon ko binuo sa aking isipan na, di ko na sya sasaktan pang muli. Mamahalin ko sya at po-protektahan sa lahat ng oras habang akoy na-bubuhay. Naka-tulugan ko na ang mga isiping iyon para sa aking mahal na asawa.
Kinabukasan maaga kaming magising ni Clara, Sobra ang aming nararamdamang pag mamahal sa isat-isa. Nag lakad at nag ikot kami sa lugar na iyon, matapos kaming makakain ng umagahan. Halos natawid namin ang ika-limang bundok, nang Baryo Ilin Proper na iyon. Wala halos bahay sa nasabing lugar. Ang tanging mga huni lang ng mga ibon, at lagaslas ng mga tuyong dahon ng kahoy. Ang aming nakikita at naririnig sa aming di-naraanan, sadyang sobrang tahimik sa nasabing lugar.
Lumampas na kami sa mga kabundukang aming tinahak, nang aking may bahay. Isang bahay kubo na may kalakihan, ang aming natanaw sa tabing dagat. Niyaya ko si Clara na lapitan ang nasabing bahay kubo, upang makipag kilala at maki-pag-kwentuhan sa mga taong nakatira doon. Nang makalapit kami sa nasabing bahay kubo, tila walang ka tao-tao sa nasabing lugar.
Ipinasya namin ni Clara, na bumalik nalang sa aming pinang-galingan. Di ko rin maipaliwanag sa aking sarili, bakit ba namin naisipan na pumunta at mag lakad sa malayong lugar na iyon. Samantalang limang bundok, uli ang aming lalakarin pabalik sa lumang bahay nila Manuel. Sa nasabing isla.
Halos nakaka-limangpong metro na siguro ang aming layo, mula sa nasabing kubo. Pabalik na talaga kami, sa aming pinang galingang lugar. May isang lalaking tumawag sa amin ng pasigaw, kumakaway ito sa amin. Parang nag tatanong ang mga senyas ng kanyang mga kamay, kung may kailangan ba kami sa kanila. Natakot pa nga si Clara, wag na daw naming pansinin at lapitan yong lalaking kumakaway sa amin. Baka daw masasamang tao ang mga iyon, baka daw mapahamak pa kami. Naisip ko sa aking sarili, napaka-rami ko ng pinag daanang mga labanan. Isa na akong kriminal na tao, wala na akong natitira pang takot sa aking katawan. Ang nasa isip ko ng mga sandaling iyon. Habang niyaya ko si Clara, na salubungin ang lalaki na kumakaway sa amin.

=================================================

Matapos kung yayain si Clara, na salubungin ang lalaking kumakaway sa amin. Nilapitan namin ang nasabing lalaki. Halos ka-edaran ko lang ang itsura ng lalaking tumawag sa amin, nang ito ay aming malapitan. Matapos kung sabihin sa kanya ang aming pakay, agad na din kaming nag paalam at lumayo. Pina-alalahanan pa kami nito, huwag daw kaming gagawi sa may gilid ng dagat. Pagka-lampas namin ng ikalawang bundok, pabalik sa aming pinang-galingan. Naging pala-isipan tuloy sa akin ang sinabing iyon, nang lalaki sa amin.
Niyaya ko si Clara na doon dumaan, sa daang pina-iiwasan sa amin ng nasabing lalaki.
"Ano kaba honey, sinabi na nga ng lalaki sa atin na huwag tayong dadaan dito." "Baka tayo mapahamak, sa kakulitan mo." Ang wika sa akin ng aking maybahay.
"Paano natin malalaman kung hindi natin susubukan, wala naman syang sinabing pangit." "Ang sabi lang nya, huwag tayong dadaan dito." Ang sagot ko naman sa mga sinabi nya, habang patuloy naming tinatahak ang nasabing daan.
Lumampas kami sa nasabing lugar, na sinabi ng lalaki naming naka-usap. Napansin ni Clara ang isang babaeng naliligo sa dagat, malapit lang sa aming kina-roroonan. Niyaya nya ako, na itoy aming lapitan. Nang malapitan na namin ang nasabing babae, agad itong nag tatakbong papalayo na tila baga takot na takot sa tao.
Nag katinginan pa kami ng aking maybahay, isang babaeng ubod ng ganda. Kahit pa may kadungisan ang kanyang itsura, maa-aninag mo pa din ang kagandahan ng kanyang mukha. Nag pasya kaming sundan, ang nasabing babae. Halos tatlong daang metro ang layo mula sa aming kinatatayuan, natanaw namin ang isang bahay kubo na yari sa dahon ng niyog. Doon nag tuloy ang nasabing babae. Na tumakbong papalayo sa amin.
Nilapitan namin ni Clara, ang nasabing bahay kubo. Lumabas ang isang may edad ng babae, mula sa loob nito. Nag tanong ito sa amin, kung may kailangan daw ba kami sa kanila. Kako nakikiraan lang, doon kami kako naka-tigil kina Manuel Villarosa. Pina-upo kami ng nasabing babae, pag pasensyahan na daw ang kanilang anak. Nag karoon daw ito ng deprensya sa pag-iisip, nang maligo itong may regla. Ilang taon na ang naka-karaan. Ang pag papatuloy na pag kukuwento sa amin, nang nasabing babae.
Nang tanungin ko ang babae, kung nasaan ang iba pa nyang kapamilya. Ang dalawa daw nyang mga anak na lalaki, kasama ng kanyang asawa sa bundok para manga-ingin. Pauwi na din daw ang mga ito, mula sa bundok. Habang kausap ni Clara ang may edad ng babae, nag lakad-lakad ako sa gilid ng kanilang bahay. Nakita ko ang mga gula-gulanit na damit na naka-sampay, sa gilid ng bahay kubong iyon. Naalala ko tuloy ang aming kahirapan ng buhay, nang ako ay bata pa.
Pumapasok ako noon sa eskwelahan, gula-gulanit din ang aking suot na damit. Wala akong suot na sapin sa paa, fish net ang aking pinaka bag. Mahirap talagang maging isang mahirap. Hindi ko masi-sisi ang pamilya ng aking kababatang si Mario, kung sila man ay sumalungat sa pamahalaan. Dahil na din sa kahirapan ng buhay ng mga mahihirap, samantang ang ibang mga naka-upo sa Gobyerno. Nag papasasa at nangungurakot sa kaban ng bayan.
Na-alala ko tuloy ang aking pamilyang naiwan sa Palawan. Nagpa-pasalamat ako sa diyos, naka-pag-asawa ako ng isang mabuting tao. Sa kabila ng matagal na wala kaming kumonikasyon, di nya pina-bayaan at itinigil ang pag suporta sa aking mga kapatid. Para ito ay maka pag patuloy sa kanilang pag-aaral. Parang babasak ang aking puso, sa mga tanawing aking nakita. Nasabi ko sa aking sarili, mahirap talagang maging isang mahirap.
Bumalik ako sa kina-roroonan ng aking kabiyak na si Clara, nang maulinigan kung may mga ibang tao na syang kausap. Marahil dumating na ang asawa at mga anak ng matandang babae, ang naibulong ko sa aking sarili.
Habang papalapit ako sa kina-roroonan nila Clara, napansin kung titig na titig ang aking asawa sa mga taong dumating. Kinuha ko ang aking pitaka sa aking bulsa, inilabas ko ang litrato na bigay ng aking ama sa akin. Bago ako umalis ng Palawan. Di ako sigurado, nang mga oras na iyon. Kung siya nga ang aking tiyuhin, mahaba kasi ang buhok nito at matanda na rin ang itsura. Nilingon ko ang kanyang dalawang anak na lalaki, na kanyang kasama. Hindi ako puwedeng mag-kamali, kamukha sila ng aking mga kapatid. Kahit pa gula-gulanit ang kanilang mga kasuotan, na-anduon pa din ang kagandahan ng kanilang mga itsura.
Matapos akong makipag kilala sa kanila, nawala ang aking agam-agam sa aking sarili. Ang matandang lalaki ay hindi si Urbano Martin, na aking tiyuhin. Francisco ang pangalan nito, naki-pag kuwentuhan kami ni Clara sa kanila. Pero talagang di ako puwedeng mag kamali sa kanilang mga itsura, Pati mga hugis ng kanilang mga mukha. Nang sabihin ko sa matandang lalaki, na may tiyuhin ako dito sa San jose. Hindi ko lang kako sigurado kung saang baranggay nakatira, sa lugar na iyon.
Ini-abot ko sa kanya, ang litratong ibinigay sa akin ng aking ama. Matapos nya itong matitigang maigi, lumapit sya sa akin at akoy niyakap nya ng mahigpit. Wala man kaming relasyon sa dugo, dahil nga ang (putang-inang pulitiko) ang tunay kung ama. Pero na-andoon pa rin ang aming relasyon, bilang kapatid sya ng taong tumindig at nag bigay ng pangalan sa akin.
"Mga anak, sya ang anak ng tiyo Nonong nyong nasa Palawan." Ang wika ng aking tiyuhin sa kanyang pamilya, lumapit sila sa akin at akoy niyakap. Hindi na napigilan pa ni Clara ang mahula, nang makita nyang niyakap ako ng aking mga pinsan at tiyahin. Labis ang aking kagalakang nadarama ng hapong iyon, di ko ina-asahan na makikita ko pa ang kapatid ng aking ama. Sa Baryong iyon ng Ilin Proper, sa bayan ng San jose Occidental Mindoro.
Matapos ang aming hapunan, nalaman ko sa aking tiyuhin na sadyang iniba nya ang kanyang pangalan, at pag kaka-kilalan. Noong binata pa daw sya matapos siyang mag layas, mula sa aming bayan sa Roxas Palawan. Tumira daw siya sa Aklan at doon naka-pag asawa, di raw nya sinasadyang maka-patay ng tao. Lumipat daw sila ng Mindoro kasama ng kanyang pamilya, para umiwas na din sa batas dahil daw may pera ang kanyang napatay.
Halos hindi kami maubusan ng kuwento ng aking tiyuhin, dahil kamag-anak ko nga sya. Hindi ako nag dalawang salita, at nag alangan na sabihin sa kanya ang totoo. Na akoy nag tatago din sa batas, nang mga oras na iyon. Sinabi ko sa kanya ang lahat-lahat. Kung gusto ko daw doon nalang kami sa islang iyon manirahan, doon nalang daw kami mamuhay ng tahimik. Kasama ng aking asawa at magiging mga anak, Kahit daw mag tayo nalang kami ng bahay sa tabi nila. Ang pag-papatuloy na pag kumbinsi sa akin ng aking amain.
Matapos ang aming pag-uusap, inihatid nila kami ni Clara. Sa aming tinutuluyang lumang bahay nila Manuel, sa islang iyon.
Tinanong ko ang aking may-bahay kung sang-ayon ba siya sa suhistyon, nang aking amain. Bagay na tinutulan nya, mabubuhay daw siya kahit saang lugar basta kasama ako. Pero hindi sa ganong sitwasyon, kailangan daw na malinis ang aking pangalan. Maubos man daw ang lahat ng naipon nyang pera, Pati daw ang nakuha nya sa trust fund na laan sa kanya ng kanyang mga magulang.
Doon ko naisip ang ina ni Clara, na-alala ko pa noong may relasyon pa kami. Lahat daw ng gusto ko, ay kanyang ibibigay sakin. Kina-usap ko si Clara, kung pupuwede ko ba kakong tawagan ang kanyang-ina. Kalimutan na nya kako ang mga nangyari sa amin, mag-uumpisa kako kami ng panibagong buhay. Matapos lang ang lahat ng aking mga problema.
Kinuha ni Clara ang kanyang Celpon, matapos nakontak ang kanyang ina. Kina-usap nya ito, ramdam kung nilalaro lang nya ang kanyang sarili. Alam kung may tampo sya sa kanyang ina, dahil nga sa mga ipinag tapat ko sa kanya. Bago pa man kami ikasal. Matapos nyang sabihin sa kanyang mommy, na may gustong makipag-usap sa kanya. Nagulat pa si tita Amalia nang akoy mag salita, hindi sya maka-paniwala na ako ang kanyang kausap. Matapos kung sabihin sa kanya na maayos naman ang aking lagay, ini-abot ko na kay Clara ang telepono. Para sila ay maka pag-usap na mag-ina.
Doon ko nakita kung gaano katalino, ang aking asawa. Sinabi nya sa kanyang ina na kami ay kasal na, nang mga panahong iyon. Kung hindi daw nila ako matutulungan na linisin ang aking pangalan, kasama nya akong mag tatago nalang din sa batas. May himig pag lalambing ang mga boses, nang aking may-bahay. Matapos silang mag kasundo na mag-ina, na ako ay tutulungan ano man ang mangyari. Ibinaba na ni Clara ang telepono, yumakap sya sa akin na punong-puno ng pag asa ng mga sandaling iyon.
"Sabi ko sayo honey," "Hindi ka kayang tiisin ni mommy." "Ngayon palang tatra-bahuhin na nila kung ano ang mga dapat gawin," "Hindi ako papayag na makulong ka."
"Ipinapangako ko sayo yan honey," "Bibigyan kita ng magandang buhay." "Magiging mabuti akong asawa." Ang pag paptuloy ni Clara, matapos nyang bigkasin ang mga katagang iyon. Sa pakiramdam ko ay tumaba ang aking puso, napuno ito ng panibagong pag-asa.
Sinimulan kung halikan ang mga labi ng aking kabiyak, Siniil ko sya ng maa-aalad na halik. Wala kaming kasawaan sa isat-isa, inum-pisahan kung lamasin ang malulusog nyang mga suso. tinanggal kung isa-isa ang kanyang suot na damit, wala akong itinirang saplot sa kanyang katawan. Matapos kung tanggalin, ang suot kung mga damit. Inum-pisahan kung romansahin at lambingin ang aking kabiyak.
"Pasensya ka na honey," "Sa ngayon ito lang ang puwede kung ipag-malaki at ibigay sayo." Sabay kuha ko ng kanyang isang kamay, at ipina-hawak ko ang nag-huhumindig ko nang pag-aari ng mga sandaling iyon. Inum-pisahan akong halikan ni Clara sa aking buong katawan, pababa sa aking napaka-tigas ng burat. Walang sawa nya itong dinilaan, sinuso nya itong may kasabikan. Napapa-liyad ako sa kanyang ginagawang mga pag suso, grabeng sarap ng ginagawa nya sa aking ka-angkinan.
"HONEY ANG SARAP SARAP NYAN."......."MAHAL NA MAHAL KITA HONEY." Ang mahina kung mga ungol, sa aking kabiyak. Inabot ko ng aking isang kamay ang hiwa ni Clara, grabe na ang basa nito. Di ko kayang salatin lang ito, pina-gawi ko ang ibabang katawan nya sa aking mga labi. Nag baliktaran kami ng aming posisyon, kinain ko ang nag lalawang hiyas ng aking may-bahay. Kinanti-kanti ko ng aking dila, ang pinaka-kuntil ng kanyang hiwa. Halos mapa-tigil sya sa kanyang pag subo sa aking burat, ipinag-diinan nya ang kanyang puke sa aking mukha.
"HONEY....HINDI KO NA KAYA.....ANG SARAP...AHHHHH." Ang mga daing nya sa akin. Pina-tuwad ko sya sa gilid ng kama, kinantot ko sya mula sa likuran. Habang nilalamas ko ng aking dalawang kamay, ang kanyang mga malalaki at tayong-tayong mga suso. Inabot ko ng aking bibig ang mga utong ni Clara, halin-hinan ko itong sinuso. Pinag sawa ko ang aking mga kamay na himasin ang bawat parte ng kanyang katawan, na alam kung mayroon syang libog dito. Parang wala na ako sa aking katinuan, kinain na ng sobrang libog ang aking pag katao, nang pag kakatong iyon.
Inihiga ko uli sya sa kama, ipinag-bukahan ko ang kanyang mga hita. Dahan-dahan ko uli syang inulos ng madidiin, habang ang aking mga labi ay walang sawa sa pag suso sa kanyang mga dede. Yumakap ng mahigpit ang aking may-bahay sa akin, alam kung mararating na nya ang ruruok ng kaligayahan ng mga sandaling iyon.
"ROBIN...AHHHH...HONEY...ANG SARAP...SARAP NYAN...SIGE PA"......"I LOVE YOU HONEY."
"AHHH...IM CUMMMMINNNGGG....OHH." Ang malalakas na daing ng aking mahal na si Clara, kinantot ko sya ng sunod-sunod. Madidiin, halos mangilo ako sa Pag higpit ng kanyang ka-angkinan. Hindi ko na din kayang pigilin pa, ang libog kung nararamdaman.
"CLARA....AYAN NA DIN AKO....MAHAL KO...AHHHH...OHHH."..."MAHAL NA MAHAL KITA HON."
"SASABOG NA ANG TAMOD KO...SALUBUNGIN MO...HONEY...AHHHH...OHHHHHHHHH..AHHHHHHHHHH."
Pinakawalan ko na din ang masagana kung katas, lupaypay kung inilapat ang aking dibdib sa kanyang mga suso. Habol ang aming mga hininga, nag hinang ang aming mga labi sa isat-isa. Halos naidlip ako, sa ibabaw ng aking mahal na si Clara.
Nagising ako sa aking maiksing pagkaka-idlip, nang himasin nya ng kanyang mga kamay ang aking buhok. Humiga ako sa kanyang tabi, na naka-yakap parin sa kanya.
"Hinding-hindi na tayo magkaka-layo pang muli honey," "Pangako ko sayo yan." Ang mahina nyang mga bulong sa akin, niyakap din niya ako ng mahigpit. Isa iyon sa pinaka-masarap kung pakiramdam, na aking naramdaman sa buong buhay ko. Alam kung nakasisiguro ako, sa pag mamahal sa akin ng aking may-bahay na si Clara.
Matapos kaming mag-usap tungkol sa mga susunod naming plano, nag pahinga na kami ng aking kabiyak. Nasa-kasarapan kami ng aming pag tulog, ginising kami ng malalakas na mga pag katok. Katok na halos gumiba sa pinto ng bahay nila Manuel, sa islang iyon.

=================================================

Halos gibain ng malalakas na pag katok, ang pintuan ng lumang bahay nila Manuel. Na aming tinutuluyan ni Clara. Nabigla pa ako ng tanungin ko kung sino ang may likha, nang mga pagkatok na iyon.
"Robin, kailangan namin ng tulong ninyo." Ang wika ng aking tiyuhin, kasama ang kanyang dalawang mga anak na lalaki. Ang isa dito ay ina-apoy daw ng lagnat, at nanginginig din ang katawan. Doon ko na-alala ang aking naging sakit, na Malaria.
Gusto daw sana nilang umarkila ng bangka, kaya lang wala naman silang kapera-pera. Matapos nilang kausapin ang may-ari ng bangka, idiniretso namin sa pagamutan nila Manuel, ang pinsan kung may sakit. Matapos ang gamutan, at matapos kung maipa-kilala kina Manuel ang aking mga ka mag-anak. Inihatid namin sila pabalik sa nasabing isla ng Ilin Proper.
Halos isang linggo pa kami ni Clara sa San Jose, nang sunduin kami ng mga magulang ng aking kabiyak. Kasama si Col. Lubatan, na kumpare ng aking biyanang lalaki. Habang ina-ayos daw ang kaso ko, bago ako dalhin sa Palawan para doon litisin ang aking kaso. Pan-samantala daw muna akong ikukulong sa Hill Top, sa Antipolo. Dahil ang nasabing Coronel ang may hawak, nang nasabing kulungan.
Bagay na di sinang-ayunan ni Clara, kung pupuwede daw na wag na akong ikulong. Aregluhin nalang ang nasabing kaso. Matapos kung mapaliwanagan ang aking may-bahay, nakumbinsi ko din sya. Kailangan kakong dumaan sa proseso ang lahat.
Matapos ang dalawang linggong, araw-araw na pag dalaw ng aking kabiyak. Sa kulungan ng Hill Top, sa Antipolo. Inilipat ako sa Palawan Provincial Jail, habang ina-ayos ang mga dapat aregluhing mga tao. Mga pamilya ng mga pulis na napatay ko. Patay na din ang hepeng titistigo sana, sa kaso sa drogang isinangkot sa akin.
Kahit pa may espisyal na trato sa akin, sa bilangguang iyon ng Palawan. Na aking kina-kukulungan, walang araw na wala ang aking kabiyak. Sa nasabing kulungan, Upang ako ay bantayan. May mga naging kaibigan di ako sa loob ng kulungan iyon.
Isang araw na inabot ako ng bagka bagot, sa aking sarili. Naisipan kung mag pa lagay ng Tattoo, sa aking kaliwang likod na balikat. Kung saan may pilat ako doon, dahil na din sa tama ng bala sa akin. Nang gabing mapalaban ako sa mga mag nanakaw, ilang taon na din ang nakakaraan.
Ipinalagay ko ang larawan ng mukha, nang aking asawang si Clara. Nagulat pa ang aking may-bahay, nang papasukin sya ng bastunerong si Boy Negro. Sa aming selda, upang panoorin nya ang ginagawang pag lalagay ng Tattoo. Sa aking likuran ng kaliwang balikat.
Halos nasa dalawang linggo na ako, sa nasabing bilangguan. Isang araw na dumalaw sa akin si Clara, tinanong nya ako bakit daw may babaeng lumabas mula sa loob ng aming selda. Nang sabihin ko sa kanya, na puwede din sya kako kung gusto at kaya nya. Dahil nga uso din sa loob ng bilangguang iyon, ang Tabing Kumot. Kung ito ay tawagin.
Mag babayad ka ng dalawang daang peso, may naka-paikot na kumot sa isang parte ng selda. Puwede mo nang dalhin, ang iyong asawa o nobya. Doon na kayo mag yayarian. Napupunta ang kita nito sa pinaka-May hawak ng kulungan iyon. Tinanong ko ang aking asawa, kung kaya ba nya ang ganun. Natawa pa ito sa aking sinabi.
"Nagagawa nga nila," "Para sa kanilang mahal." "Kaya ko rin yan, honey." Ang wika nya sa akin. Sinabihan ko syang bumili, nang malapad at makapal na kumot. Para iwan na din kako sa seldang iyon, para magamit ng iba pang bilanggo. Na nag dadala ng asawa nila sa loob, nang seldang iyon.
Matapos kung sabihin sa bastunero, nag papa-reserba ako ng araw. itinapat ko sa araw ng aking kaarawan, kina-usap ko din ang bilanggo kung kasama na mahilig kumanta sa aming selda. Para kako hindi mailang ang aking asawa, sasabayan nya ng pag kanta at gitara. Habang kami ay nasa loob ng nasabing kumot na naka-ikot sa isang parte ng selda.
Ilang araw pa bago ang aking kaarawan, Nagulat ako ng tang-haling iyon. Dahil imbis na si Clara ang dumalaw sa akin, ito ay walang iba kundi si Carla. Pumunta daw ng Roxas ang ate nya, kaya daw nag karoon sya ng pagkakataong pumunta doon. At nang makapag-usap kami.
"Na mis kita ng sobra Robin," "Ang tagal mong hindi nag paramdam sa akin." "Nag kita tayo, kasal kana sa ate ko." "Mahal pa rin kita," "Pero tanggap ko na, na hindi tayo para sa isat-isa." Ang pag papatuloy na wika nya sa akin, habang naka-upo kami sa lugar ng dalaw sa mga bilanggong na-andoon. Nang nasabing bilangguan. Humingi ako ng tawad kay Carla, ayaw ko kakong saktan sya. Minahal ko din sya kako, kahit pa sa maiksing panahon.
Yumakap sa akin ang aking hipag, habang tumutulo ang kanyang mga hula sa kanyang mga mata. Hindi ko ina-asahang aabutan kami ni Clara sa ganung pag kakataon.