Roy's New Adventure Book 3.6 - 3.10

Chapter 6 : Tuesday, November 28, 2006

Masiglang bumalik ng Manila si Roy pagkatapos ng napakagandang weekend kay Minda. Habang nasa high-way ay nagka-calculate na ang utak ni Roy kung paano niya susuhetuhin itong si Iyya. At the same time ay kailangan din niyang amuin ang GF na si Via. Hanggang ngayon ay masama pa rin ang loob ni Via kaya't hindi ito sumama nung umuwi si Roy kay Minda.
Bago umuwi sa condo nila ay dumaan si Roy sa isang flower shop. Madilim na ang paligid at laking tuwa naman ni Roy nang makakita ng flower shop na bukas pa. Agad na nag-park si Roy at pumasok sa tindahan.
"Good evening sir." bati ng babae na mukhang siya ang may-ari ng flower shop.
"Hi." bati din ni Roy. "I need a bouquet of flowers?"
"This way sir." sabi ng babae at pinakita kay Roy ang iba't ibang klase ng bulaklak. Medyo nahihirapang mamili si Roy ng bulaklak at napansin ito ng babae na hindi naman nahiyang magtanong.
"Para saan po ba ang bulaklak sir?" tanong nito.
Ngumiti si Roy. "Pampaamo sana."
Natawa ang babae pagkatapos ay kumuha ito ng ilang pirasong bulaklak mula sa display pagkatapos ay kumuha sa kabilang display at sa kabila hanggang makabuo ito ng isang bouquet ng iba't ibang klase ng bulaklak. In-explain ng babae kung ano ang magiging itsura ng bouquet kapag inayusan. Nagustuhan naman ni Roy ang plano ng babae kaya't agad na pumayag ito.
"How long will it take for you to put it together?" tanong ni Roy.
"About an hour sir. If you want you can come back to fetch it. There's a Starbucks on the next street if you want to wait there." sabi ng babae.
"Oh good." sabi ni Roy. "Sige I'll come back after an hour."
Naglakad si Roy papuntang Starbucks. Pumasok siya sa loob at umorder ng brewed coffee para hindi siya antukin. Umupo sa table sa labas ng Starbucks si Roy at unti-unting hinigop ang kape niya. Maraming tao ang naglalakad sa kalye at maliwanag ang paligid. Naramdaman ni Roy na naging relax ang katawan niya at nagustuhan niya ito. Stressed up din siya for the past month at ang kaunting relaxation na nararamdaman niya ngayon ay parang blessing na sa kanya.
"That is not what I told you! Have I not explained it clearly enough?"
Napatingin sa likod niya si Roy. Sa dulo ay may isang babae na galit na galit na nakikipag-usap sa cellphone. Hindi na niya pinansin ito ngunit patuloy na nagsisigaw ang babae.
"Napakatanga mo! Paano ka nakatagal sa trabaho mo? Simpleng instructions lang hindi mo pa masundan!"
Hindi maiwasan ni Roy na mapatingin sa likod niya. Parang kilala kasi niya ang boses nung babae.
"I want that new bed delivered tonight! I told you, Lavender Green ang kulay na gusto ko, hindi pure GREEN! Tonto!"
Napatingin ulit si Roy. Nakita niya ang babae na tumalikod at mukhang may tinatawagan ulit sa cellphone. Na-realize ni Roy na naubos na niya ang kape niya, at dahil halos isang oras pa siyang maghihintay ay tumayo ulit ito para bumili ulit ng kape. Sa puntong ito humarap ang babae sa dulo at agad na nakilala ito ni Roy.
"Iyya?"
Hindi malaman ni Roy ang gagawin. Gusto niyang bumalik sa Flower Shop para maiwasan si Iyya. Ngunit naisip niya na if ever there is right time to speak to Iyya, siguro ngayon na
Nakatungo ang ulo ni Iyya habang nagda-dial sa cellphone ng maramdaman nito na may lumapit sa kanya. Pag-angat ng ulo niya ay nagulat pa ito nung makita si Roy na nasa harap niya.
"Roy?" gulat na tanong nito.
"Do you need company?" tanong ni Roy.
Hindi agad nakapagsalita si Iyya. Nasa mukha nito ang pagtataka. But after a few seconds, tinuro nito ang silya sa harapan. Umupo si Roy at pareho silang nagtinginan, nagpakiramdaman. After a while si Iyya din ang bumasag sa katahimikan.
"Why are you here pala?" tanong ni Iyya.
"Oh." sabi ni Roy. "Well, I'm waiting for the bouquet of flowers that I ordered."
"Flowers?" tanong ni Iyya.
"For someone special." sagot ni Roy.
"Oh, someone special." ngiti si Iyya at iiling-iling na nagpipindot na naman sa cellphone niya. "Why? Marunong ka na rin bang manligaw boy?"
Tumawa si Roy. "Boy?" sabi nito pagkatapos ay tumahimik sandali. "Why do you always call me that?"
"Because that's what you are Roy." sabi ni Iyya. "You're just a child being forced to a high position in the company."
"No one's forcing me to do this." sabi ni Roy.
"No?" sabi ni Iyya. "Come on Roy. I'm five years older than you. When I was in your age I started from the bottom. I worked my way up, slowly but surely. My superiors threw everything at me but I proved to them, na deserving ako sa title ko ngayon."
"I survived Roy." patuloy ni Iyya. "Not because I'm the daughter of the CEO. But because I'm tough. Because I deserve. And I am the best."
"Is that why you're so hostile with me?" tanong ni Roy. "You think hindi ko pinaghirapan ang title ko ngayon?"
Hindi sumagot si Iyya.
"Well Miss Valero." sabi ni Roy. "Since you told me something about yourself, let me tell you something about mine. Yes I'm the son of the CEO, heck I'm the son of the owner of the company. But Miss Valero, I'm not just any kid you knew in your block. Like you, I strived to be the best. In school I always landed at the honor roll. First honor Miss Valero. From first year high school onwards. I was President of the student council and the school's science club and I graduated Valedictorian in high school."
Umiiling si Iyya habang nagkukuwento si Roy.
"In college I continued my desire to be the best. I graduated top of my class. I was Cum-Laude." patuloy ni Roy.
"Is there a point in this?" tanong bigla ni Iyya.
Tiningnan siyang mabuti ni Roy. "The point Miss Valero, is we are the same. We both strive to become the best and we both succeeded. Yes, magkaiba ang experience natin, but we arrive at the same destination."
"You are not like me Roy." sabi ni Iyya. "You can shout out loud your accomplishments in college, but iba ang tunay na mundo. Dito sa mundo natin ngayon, hindi na uubra ang theoretical. Application dito. Dito we need results!"
"Yes." sagot ni Roy. "But we can't achieve results kung lagi tayong nag-aaway di ba? Why do we have to be in each other's throats Iyya? Why can't we work together?"
"Work together?" tumawa si Iyya.
"YES. Work together, hand in hand to keep the company growing. Tapusin na nating ang away nating dalawa. Kailangan ko ang cooperation mo Iyya. Hindi para sa akin, kundi para sa kumpanya." sabi ni Roy.
In-extend ni Roy ang kamay niya kay Iyya. "Tell me you'll work with me Iyya." Tiningnan siya ni Iyya na parang gusto nitong matawa ng malakas, maya-maya napalitan ang itsura ng mukha niya na parang sukang suka kay Roy.
"I can't work with someone who is not experienced enough in running a company!" sabi ni Iyya. "Look at you! You're asking for my help? My cooperation? The only way I'm going to cooperate with the company is when they install someone who is experienced enough to run the company. Someone who is definitely not you."
Tiningnan siyang mabuti ni Roy. Matagal. Pagkatapos ay inayos ni Roy ang sarili niya at tumayo. "In that case Miss Valero I want your resignation papers on my desk tomorrow morning."
"What?" sabi ni Iyya. "Are you shitting me?"
"What do you think I'm doing?" tanong ni Roy, matigas ang dating ng mukha ni Roy at nagtataging ang mga bagang niya. "Playing a game with you? No Miss Valero. I offered you a peace treaty pero sinampal mo ito pabalik sa akin. You clearly have no respect for me and I have no reason to respect you! Your resignation papers. Tomorrow."
Tumayo si Iyya at dinuro si Roy. "Who do you think you are!"
"I am your superior that's who!" sigaw ni Roy mas malakas na ang boses niya ngayon kay Iyya. "You stick that in your head Miss Valero."
"Ang galing mong sisantihin ako." sabi ni Iyya. "Bakit? Kaya niyo na bang patakbuhin ang kumpanyang ito ng wala ako? Do you think na papayag ang Presidente natin sa desisyon mo?"
Tiningnan siya ni Roy. Pagkatapos ay hinugot ang cellphone niya at may tinawagan. "Hello, Eddie. Hi it's Roy. I believe we have to let Miss Valero go. Yes that's what I said. I need a unified sales team, and I need my managers on my side. Unfortunately, Miss Valero does not think that way."
"What the fuck?" hindi malaman ni Iyya ang gagawin. Matalim ang titig ni Roy sa kanya habang kinakausap ang presidente ng kumpanya.
"Oh sure." tawa si Roy habang kausap ang Presidente ng kumpanya nila. " Yeah, I'll make sure mama knows. Thank you Eddie, see you tomorrow." pagkatapos ay binulsa na ni Roy ang cellphone niya at tinitigan si Iyya. Hindi makapagsalita si Iyya at nakatingin lang ito kay Roy. Halatang nabigla si Iyya sa mga nangyari.
"Your resignation paper tomorrow Miss Valero." ulit ni Roy. "I want it on my desk at 9 am." Walang sabi-sabing tumalikod si Roy at iniwan si Iyya na walang nagawa kundi maupo na lang.

SA CONDO nila two hours later, dumating si Roy na may dalang bouquet ng bulaklak. Nasa dining room si Via at kumakain. Nilapitan siya ni Roy, hinalikan muna sa pisngi bago ibigay ang mga bulaklak.
"Para saan ito?" tanong ni Via.
"For you." sabi ni Roy, pagkatapos ay hinawakan ang kamay ni Via. "I'm sorry love."
Tiningnan siya ni Via, mayamaya ay yumakap ito kay Roy. "I'm sorry too love."
Niyakap ng mahigpit ni Roy si Via. "I love you." at hinalikan niya sa labi ang kasintahan. Matagal pagkatapos ay tinulak siya palayo ni Via. "Okay tama na, kumain ka na ba?"
"Hindi pa. Ano ba ulam?" tanong ni Roy.
"Mechado." sabi ni Via pagkatapos ay nagpunta sa kusina para kumuha ng plato.
"Wow, yung paborito ko pang ulam!" sabi ni Roy. "Ano ba ang okasyon?"
Hindi muna siya sinagot ni Via. Hinainan muna si Roy. Pagkatapos ay bumalik sa kinakain niya.
"There is something you are not telling me." sabi ni Roy. Ngumiti si Via sa kanya na parang nanunukso pero hindi nagsalita. Hindi naman makuha ni Roy ang gustong iparating ni Via.
"Ano nga?" tanong ni Roy.
"Do you notice anything different?" sabi ni Via sabay kagat sa prutas na kinakain nito. Hindi talaga makuha ni Roy. Tiningnan niya ang girlfriend, napakaganda pa rin nito at wala namang pinagbago siyang nakikita dito. Tiningnan niya ang paligid thinking na baka may biniling bagong gamit si Via.
"Ako ang tingnan mo Roy!" sabi ni Via.
"Eh ano ba ang dapat kong makita?" tanong ni Roy na gulong gulo na. Pinandidilatan siya ni Via na parang may tinuturo ito. Nagkamot ng ulo si Roy dahil hindi pa rin niya makuha ang gustong sabihin ng GF. Maya-maya napadako ang mata niya sa kinakain ni Via at napakunot noo siya.
"Kelan mo pa nagustuhang kumain ng hilaw na mangga?" buong pagtatakang napansin ni Roy. "You hate anything sour---"
Biglang natigilan si Roy. At once naintindihan niya ang gustong sabihin ng GF. Nanlalaki ang mga matang tiningnan na mabuti si Via, lalo na ang tiyan nito.
"You mean...."
"Congratulations Roy." sabi ni Via. "You're about to become a daddy."
"How... How did you know?" sabi ni Roy.
"I consulted my OB-Gyne a few days after nung last contact natin." sabi ni Via. "Nakaka-experience kasi ako ng pagkahilo and I suspect that something must have been happening in my body na."
"And?" tanong ni Roy.
Kumagat ulit sa manggang hilaw si Via. "Why do you think na kinakain ko ito? All at once parang nakapakasarap ng manggang hilaw."
Niyakap ni Roy si Via. "Wow, magiging daddy ulit ako!"
Tinulak siya ni Via. "What do you mean 'ulit'?"
"Ooops! Wrong word. Sorry mahal, magiging daddy na pala ako." sabi ni Roy na biglang nanlamig sa pagkakadulas ng dila.
"That's better." sabi ni Via. "So, daddy. What is your plan now?"
"Ano pa ba? Eh di magpakasal na tayo! Alangan namang pagdebatehan pa natin ito. Nakabuo na tayo ng baby natin. I-set na natin ang araw ng kasal natin!"
Pumunta sa telepono si Roy at pinindot ang numero ng telepono ni Minda para ikuwento ang magandang balita. Naramdaman niya na niyakap siya ni Via mula sa likod.
"Sigurado ka ba talaga?" tanong ni Via.
Humarap si Roy kay Via. "Oo naman mahal. Siguradong sigurado ako. Ikaw, sigurado ka ba sa akin?"
Ngumiti si Via pagkatapos ay hinalikan ang labi ni Roy. "Well, wala na akong choice di ba?" Pareho silang nagtawanan at niyakap ulit ni Roy si Via.
"Iimbitahan ko lahat ng kakilala natin." sabi ni Roy. "This is going to be a very big event!"
"Kumain ka muna mahal." sabi ni Via. "Mamaya mo na tawagan sina mama."
"No, hindi na makakapaghintay ito." sabi ni Roy pero bago niya makumpleto ang numero sa telepono ay biglang tumunog ang cellphone niya. Tiningnan niya ito pagkatapos ay binaba ni Roy ang handset.
"Love, sandali lang ha? Sasagutin ko lang ito." sabi ni Roy palabas ng bahay.
"Bakit hindi mo na lang sagutin dito?" tanong ni Via.
"Mahina ang signal." sabi ni Roy.

SA LABAS, tinawagan ni Roy ang nag-text sa kanya.
"Hi tita." bati ni Roy.
"Roy." sabi ni Valerie mula sa kabilang linya. "Roy, I need you to come over."
"Tita I'm a bit tired na. Saka Valerie and I have something we want to tell you." sabi ni Roy.
"Roy, I need you." sabi ni Valerie. "Can't you come over for just an hour?"
Naramdaman ni Roy na tumigas ang sa kanya. "Tita, hindi mo na ba talaga mapigilan?"
"Nangangailangan ulit ako Roy." sabi ni Valerie. "Hindi enough sa akin ang last time na narinig ko lang kayo. Kailangang makita kita. Kailangang mahawakan kita. Kailangang maramdaman kita."
"If I come tita, I would go all the way with you. Is that okay?" tanong ni Roy.
Tumahimik ang kabilang linya. Maya-maya narinig ni Roy na umungol si Valerie.
"Roy, nilabasan ako sa sinabi mo. Pumunta ka na dito. You can do whatever you want with me... Just come here!"
============================================================
Chapter 7 : Wednesday, November 29, 2006

Alas-onse na ng gabi at kasalukuyang pumaparada ang sasakyan ni Roy sa tabi ng bahay ni Valerie. Pagkaparada niya, nakita niyang nakabukas ang ilaw sa kuwarto ni Valerie sa itaas. Ngumiti si Roy at lumabas ng sasakyan.
"Tonight is the night." sabi ni Roy sa sarili. Excited na excited siya. Bitin siya nung huling contact nila ni Valerie. Gustong gusto niyang ipasok ang alaga pero hindi kasama yun sa pinag-usapan nila. At the same time, since magiging future mother in-law niya si Valerie, nandun pa rin ang respeto niya dito. Kaya kahit gigil na gigil siyang ipasok ang alaga kay Valerie, pinigilan niya ang sarili at nag-stick na lang sa pinag-usapan nila.
"Pasok kayo sir."
Medyo nagulat si Roy. Hindi niya ine-expect ang katulong na ito. Maganda ang babaing nasa pintuan at pamatay ang katawan nito na kahit naka-uniporme ay kitang kita ang magandang hubog.
"Thanks." sabi ni Roy at sinundan ang katulong papunta sa itaas ng bahay. Nauuna ang katulong sa kanya at dahil may kakiputan ang hagdanan at may kataasan ay medyo nakatingala si Roy. Good thing in a way dahil nabobosohan niya ang katulong. Ang puti ng legs nito. Parang hindi legs ng isang katulong.
"Hindi ko alam na may katulong si Tita na maganda?" sabi ni Roy. "Hindi kita nakita nung last time na nandito ako."
Humarap ang katulong na nakangiti. "Kayo naman po nambobola pa. Nandito po ako nuon nakita ko po kayo."
Napalunok si Roy. "Hanggang saan ang nakita mo?"
"Nung pumasok po kayo sa sala. Duon lang." sabi ng katulong. "Natulog na po kasi kami pagkatapos."
"Ah okay." sabi ni Roy pagkatapos ay tiningnan ulit ang maputing legs ng katulong hanggang marating nila ang itaas. Kumatok ang katulong sa pintuan ng isang kuwarto. Maya-maya bumukas ito.
"Roy." sabi ni Valerie pagkatapos ay tumingin sa katulong. "Sige, maghanda ka na."
"Opo ma'am." sabi ng katulong pagkatapos ay lumakad na ito pababa. Pumasok sa kuwarto si Roy. Naka-nighties si Valerie, see-thru ito at kitang kita ni Roy ang suot na bra at panty nito. Pero namangha si Roy sa magandang hubog ng katawan ni Valerie na kahit nasa early 40's na ay parang nasa 30's lang.
Umikot si Valerie. "That's the result of constant exercise and aerobics."
"Hanga talaga ako sa iyo Tita. Parang ate ka lang ni Via." sabi ni Roy.
Lumapit si Valerie at dinampi ang labi niya kay Roy. Damang dama ni Roy ang init ng hininga ni Valerie at ang lambot ng labi nito. Dumikit ang dibdib ni Valerie sa dibdib ni Roy. Niyakap ng mahigpit ni Roy si Valerie at naging torrid na ang halikan nila.
"Ummm..." ungol ni Valerie, pero dahan dahang tinulak niya si Roy at bumulong sa tenga nito. "Hinay hinay ka muna. I have a surprise for you."
"Really?" sabi ni Roy pagkatapos ay gumapang ang kamay ni Valerie at dahan dahang hinubaran si Roy. Nagsimula si Valerie sa pang-itaas ni Roy. Nung matanggal na ito ay hinalikan ni Valerie ang dibdib ni Roy, pababa ng pababa hanggang sa tiyan nito. Habang ginagawa ni Valerie ito ay tinatanggal naman niya ang sinturon ni Roy. Nung matanggan na ito ay yung pantalon naman, hanggang brief na lang ang natira.
Nakukuryente naman sa sarap itong si Roy habang hinuhubaran siya ni Valerie. Nagtitigasan ang mga laman niya at gustong gusto na niyang patungan si Valerie. Pero it's obvious that Valerie has something in her mind. She did say na may surprise siya kay Roy.
Napatingin si Roy sa likod niya nung marinig na may pumasok. Bumalik ang katulong na ngayo'y nakasuot ng puting robe at nakaharap sa kanila. Ngumiti si Valerie nung makita ang katulong pagkatapos ay tumingala kay Roy.
"Surprise."
Hindi nakasagot si Roy. Tumingin siya sa katulong, pagkatapos ay tumingin ulit siya kay Valerie.
"Tita, I thought tayong dalawa?" tanong ni Roy.
Tumayo si Valerie at bumulong kay Roy. "I want to watch you fuck her first."
Napatingin ulit si Roy kay Valerie. Nagpatuloy si Valerie. "Then you can fuck me."
Ngumiti si Roy pagkatapos ay naramdaman niya ang kamay ng katulong na dumampi sa dibdib niya. Nasa harap na niya ang babae at ngayon ay lalong nakita ni Roy na ang ganda ganda pala talaga nito.
"Um, do you have a name?" tanong ni Roy habang niyayakap na siya ng babae. "Ano ang pangalan mo?"
Ngumiti ang babae. "Lori... Ako si Lori."
"Lori." bigkas ni Roy pagkatapos ay naglapat na ang mga labi nila. Bumagsak ang robe ni Lori. Naka-bra at panty ito. Torrid ang halikan nila, laplapan to the max. Bumaba ang kamay ni Roy para tanggalin ang clip ng bra sa likod. Pero hindi matanggal-tanggal ni Roy ito. Ngumiti si Lori at dahan dahang tinulak si Roy.
"Sa harap ang tanggalan niyan." sabi ni Lori at tatanggalin na sana ang bra nito ng pigilan siya ni Roy.
"No." pigil ni Roy. "Let me." At nagpatuloy na si Roy na tanggalin ang bra ni Lori. Nakaramdam ng kuryente si Roy nung makita ang suso ni Lori. Tayung-tayo ito at ang puti-puti. Pinkish pa ang kulay ng utong ni Lori.
Dahan dahang bumaba ang labi ni Roy at sinipsip ang suso ni Lori. "Uhhhnngg..." ungol ni Lori at napapikit siya. Sinupsop ni Roy ang suso ni Lori na parang batang gutom na gutom sa dede ng ina. Niyakap siya ni Lori at idiniin pa ang mukha niya sa dibdib nito.
"Oh Roy ganyan ngahhh..." ungol ni Valerie na nanonood sa kama. Tinanggal na niya ang bra niya at nilalapirot ang utong niya. Lumipat si Roy sa kabilang suso ni Lori at ito naman dinede. Umuungol na si Lori habang hinihimas ang buhok ni Roy. Tinanggal naman ni Valerie ang panty niya at sinimulang hagurin ang biyak niya.
"Oh wow... Oh woww...." ungol ni Valerie. Basang basa agad ang puke niya. Pinapanood pa lang niya ang dalawa ay parang lalabasan na siya agad. "Pagsawaan mo ang suso niya Roy. Sipsipin mong mabuti."
Maya-maya binuhat ni Roy si Lori at inihiga sa kama. Napasinghap si Valerie nung makitang tinatanggal na ni Roy ang panty ni Lori. Pero hinila lang niya ito hanggang tuhod at walang sabi-sabing kinain ang puke ni Lori.
"Ohhh...Ohhh..." ungol ni Lori na nakapikit. Nagtatrabaho ang dila ni Roy ngayon at hinahalukay ang biyak ni Lori.
"Oh fuck... Oh fuck..." ungol ni Valerie na hinahalukay na rin ng dalawang daliri niya ang sariling puke.
"Uhmmm..." ungol ni Roy. "Masarap ang katas mo Lori."
"Oh shit ohhhhh...." ungol ni Lori na halatang nilalabasan na. Hinila ni Roy ang panty ni Lori na nasa tuhod at tuluyang tinanggal na ito. Binuka niya ang dalawang binti ni Lori at nagpatuloy sa pagkain sa biyak nito.
"Ohhhh.... Eto na naman..." ungol ni Lori at nanginig ang katawan nito. Nakaramdam din ng kuryente sa katawan itong si Valerie at sinabayan itong si Lori.
"Shit it's so good... So good..." ungol ni Valerie.
Maya-maya umangat ang ulo ni Roy. "Tita, gusto mo kainin mo ang alaga ko habang kinakain ko si Lori?"
Ngumiti si Valerie at sinunggaban ang titi ni Roy. Pagpasok pa lang sa bibig ni Valerie ay napaungol ng malakas si Roy. It's his turn naman na masarapan. Parang vacuum ang bibig ni Valerie sa pagsipsip.
"Tita ang sarap!" ungol ni Roy pagkatapos ay nagpatuloy sa pagkain sa puke ni Lori. Nakahawak sa dibdib ni Lori ang dalawang kamay ni Roy habang kinakain niya ito. Tsinu-tsupa naman siya ni Valerie at paminsan-minsa'y sinasalsal ang titi niya.
"Ang sarap ng titi mo Roy." sabi ni Valerie habang sinasalsal ito. "Nanggigigil ako..."
Maya-maya ay tumaas ang mga halik ni Roy. Umabot ang mga halik niya sa dibdib ni Lori. Nakuha naman agad ni Valerie ang gustong mangyari na ni Roy kaya't siya na mismo ang nag-guide sa titi nito papunta sa butas ni Lori.
"Uhhh..." ungol ni Valerie nung pumasok ang alaga ni Roy sa loob niya. Umulos ulit si Roy, mas malalim ngayon at napapikit si Lori. Maya-maya naglalabas-pasok na ang alaga ni Roy sa puke ni Lori.
"Uhhh, uhhhh, uhhhh...." tuloy tuloy ang ungol ni Lori. Nakapikit ito at ninanamnam ang sarap ng ginagawang pagkantot sa kanya ni Roy. Gigil na gigil naman si Roy kay Lori kaya't pinagdidiinan nito ng husto ang mga pasok kay Lori.
"Fuck her good Roy! Fuck her good!" sigaw naman ni Valerie habang nilalaro ang sariling biyak. "I want to see her scream with pleasure!"
"Oh eto naaahhh!" sigaw naman ni Lori at nagkikislot ang katawan nito habang nilalabasan. Niyakap ni Roy sa Lori at lalong binilisan ang pagkantot dito. Umuuga ang kama sa bawat ulos ni Roy. Nakapikit si Lori at mahigpit ang yakap kay Roy.
"Sige pahhh sige pahhhh..." bulong ni Lori kay Roy.
"Ayan... Uhhh.... Ayan paahhh..." ungol ni Roy. Sa tabi naman nila hindi na malaman ni Valerie ang gagawin sa sarili. Libog na libog siya sa napapanood niyang kantutan ng dalawa.
"Ohhhh Roy! Ohhhh!" ungol ni Valerie. "Roy, pagkatapos mo kay Lori... Ako naman Roy... Ako naman..."
"Ngayon na tita. Ngayon nahhh..." Hinugot ni Roy ang titi niya kay Lori at pinatungan agad si Valerie. Dahil basang basa na ang puke ni Valerie ay mabilis na pumasok ang titi ni Roy dito. Bumalot ang matinding kuryente sa katawan ni Roy habang kinakantot si Valerie.
"Ohhh I'm fucking you tita... I'm fucking you at last!" ungol ni Roy.
"Oh my god Roy... Oh my god!" ungol ni Valerie na mahigpit ang yakap kay Roy habang binabanatan siya nito. Naglapat ang mga labi nila. Torrid. Nanggigigil ang mga kamay ni Valerie na halos makalmot na ang likod ni Roy.
"Fuck me... Fuck me... Fuck meee..." tuloy tuloy na ungol ni Valerie habang binabanatan siya ni Roy. Maya-maya nanginig ang katawan ni Valerie. Nilalabasan siya.
"Shit aaahhh!" umungol ng malakas si Valerie. Bumuka ng husto ang dalawang binti niya habang parang sumasabog ang sinapupunan niya sa sarap. Maya-maya si Roy naman ang nakaramdam na lalabasan.
"Eto na ako tita... Eto na akohhhh!" ungol ni Roy at sa huling ulos niya ay pumutok na ang tinitimping libog sa magiging biyenan.
"OOHHH!" Sumirit ang masaganang tamod ni Roy sa loob ng puke ni Valerie. Naramdaman naman ni Valerie ang unang putok ni Roy kaya't kumapit ito ng mas mahigpit kay Roy.
"Ohhh! Ohhh!" ungol ni Valerie at pati ang dalawang binti niya ay kumapit na rin sa puwit ni Roy. Lalong dumiin ang pagkakapasok ng titi ni Roy kay Valerie kaya't napiga ang pinutok na tamod niya dito at lumabas sa gilid ng biyak ni Valerie.
"OHHH!" ungol ulit ni Roy nung pumutok na ang huling tamod. Hingal silang pareho ni Valerie pero parehong masaya. Sa wakas ay na-fulfill na ni Roy ang pangarap na makantot ang magiging biyenan at si Valerie naman ay nakatikim ulit ng kantot after so many years.

PAGKATAPOS ng isang oras, hinatid ni Valerie sa labas ng bahay si Roy. Sa labas ay naabutan niya si Lori na papaalis din. Iba na ang suot na damit nito at hindi na naka-unipormeng pang-katulong.
Tumingin si Roy kay Valerie. "Hindi mo siya katulong ano tita?"
Ngumiti si Valerie. "No Roy. Lori is an exhibitionist. I hired her para mas maging memorable ang gabing ito sa ating dalawa. Don't worry, she checked out fine. My personal physician gave her a clean bill of health."
"But you don't have to do that tita." sabi ni Roy. "I'm looking forward to making love with you."
"Really?" sabi ni Valerie. "That is so sweet. I didn't think na mag-e-enjoy ka sa akin. After all, Lori is very young while I'm... Well, I'm no longer that young."
"Tita." sabi ni Roy at hinawakan ang kamay ni Valerie. "You are a beautiful woman and incredibly sexy. Age doesn't matter to me, especially someone as you who looked like you're still in the early thirties."
"Well, bola na yan ano." sabi ni Valerie sabay kurot sa tagiliran ni Roy.
"No tita. It's the truth." sabi ni Roy. "I hope this isn't the last time. I'm looking forward for another session. With you only this time."
"Don't worry." sabi ni Valerie. "There will be a next time, and the next, and the next..."

SUMABAY si Lori kay Roy palabas ng gate ni Valerie. Habang nasa kotse ay inusisa ni Roy si Lori.
"So how is it?" tanong ni Roy.
"Okay ka ha." sabi ni Lori. "Hindi ko nabilang ang orgasm ko kanina. Parang tuloy tuloy akong nilalabasan."
"Hindi ka naman nabitin?" tanong ni Roy.
Hindi agad nakasagot si Lori. Maya-maya napatango ito. "Well, medyo nabitin ako nung kayo na ni Valerie. Malapit na ulit kasi ako nuon, and then bigla mong hinugot. Hindi ako sanay na hindi nilalabasan sa akin ang lalake."
Nakakita ng madilim na lugar si Roy. Nginitian nito si Lori pagkatapos ay dinala niya ang kotse dun sa madilim na lugar at pinatay ang makina.
"Tapusin natin?" sabi ni Roy. Ngumiti si Lori at maya-maya lang ay umuuga na ang kotse habang mabilis na naglalabas-pasok ang titi ni Roy sa puke ni Lori. Hindi nagtagal ay umungol ng malakas si Roy at si Lori.
"OOOHHH...."
Umagos palabas ng puke ni Lori ang mga tamod ni Roy.
============================================================
Chapter 8 : Wednesday, November 29, 2006
9:30 am, dumating si Roy sa opisina. Napansin niya na parang nag-iba ang atmosphere sa opisina. Iba ang tingin ng mga tao na parang may alam sila na hindi niya alam. Nagpatuloy si Roy papunta sa cubicle niya kung saan sinalubong siya ni Liza.
"Good morning sir Roy." bati ni Liza pagkatapos ay sinesenyasan siya nito sa loob ng opisina niya. Pumasok si Roy sa loob kasunod si Liza kung saan sinara ni Liza ang pinto.
"Something is going here." puna ni Roy. "Do you know something I don't?"
"Sir Roy, kumalat ang balitang sinisante mo si Iyya Valero. Nagulo ang ibang mga managers. Ngayon kausap nila ang GM natin na si sir Lauro. Pinaplano nila ni sir Lauro na i-override ang decision mo."
"What?" bigkas ni Roy. "I already talked to Eddie about this. Bakit nakikialam si Lauro dito?"
"Mukhang hindi sang-ayon si sir Lauro sa desisyon mo na tanggalin si Miss Iyya Sir Roy. Kaya ngayon nasa Conference Room - D sila at pinag-uusapan ang gagawin nila." sabi ni Liza.
"There's another thing pala sir Roy." habol ni Liza.
"Ano yun?" tanong ni Roy.
Tumingin muna sa likod niya si Liza. "Sir, hahanapan ka nila ng butas. Palalabasin nila na mali ang desisyon mo na tanggalin si Miss Iyya. Gagawin nilang example ito na you are unfit in your position as Vice-President. Ipo-forward nila kay sir Eddie at sa board ang findings nila."
Nagulat si Roy sa narinig. Pagtutulungan siya ng mga managers niya. Napaupo si Roy sa upuan niya. Hindi niya akalain na aabot sa ganito. Pumikit si Roy at pilit na naghanap ng solusyon. Maya-maya dumilat ang mga mata niya.
Tumingin si Roy kay Liza. "Thank you Liza. You've been a very good friend. Don't worry, I'll be alright."
Hinawakan siya sa kamay ni Liza. "Be careful." Pagkatapos ay lumabas na ng kuwarto. Pinindot ni Roy ang number ng HR manager nila.
"Hi Betty. Yeah si Roy ito." sabi ni Roy sa telepono. "Listen, I need the files for the following persons...."

DUMAAN ang ilang oras at merong mga taong tinawagan si Roy. Dumating si Betty at inabot niya dito ang hinihinging files ni Roy. Nag-usap silang dalawa at tumagal ito ng isang oras. Maya-maya biglang pumasok sa kuwarto si Liza.
"Excuse me sir. But sir Richard is asking for you on Conference Room A."
Nagulat si Roy. "Conference Room A? The board room?"
"Yes sir." sagot ni Liza.

SA LOOB ng board room ay nakaupo sa isang mahabang table ang labing-dalawang board members. Sa gilid naman ng board room ay nakatayo ang ilang managers na kumakalaban kay Roy, kasama si Lauro Montave na General Manager at si Iyya Valero na nakatayo sa tabi nito. Sa unahan ng board room na malapit sa pintuan ay nakaupo si Eddie Dungge and Presidente ng kumpanya. Tumayo si Eddie at kinamayan si Roy.
"Good afternoon Roy." pagkatapos ay bumulong sa tenga niya. "I hope you've already prepared for this."
Tumango si Roy sa kanya. Pagkatapos ng usual greetings at pagpapakilala sa mga nandoon ay sinumulan nang tanungin si Roy. Naging mainit ang batuhan ng mga tanong at sagot kung saan pinalalabas ng ibang mga managers na walang alam si Roy kung paano patakbuhin ang sales team. Kinukuwestiyon nila ang mga desisyon ni Roy na hindi subok at kontra sa traditional method of selling nila.
"The real issue here," si Iyya ang nagsasalita, "is that Mr. Rodrigo Caballero is not fit as Vice President of Sales. He doesn't have the management experience nor the sales training to perform to a level that is beneficial to the company. He doesn't understand nor values the work done by his people. For that, he should be replaced by someone who is more deserving."
Tumahimik ang lahat pagkaupo ni Iyya. Nagtinginan silang lahat kay Roy.
"Mr. Caballero, do you have anything to say?" sabi ni Richard Gamutin ang current chairperson.
"Indeed I do." sabi ni Roy pagkatapos ay binigay kay Liza ang isang malaking folder kung saan isa-isa itong pinamigay ni Liza sa mga board members.
"You are seeing the quarterly reports of the company ladies and gentlemen." sabi ni Roy. "You will notice that the third and last quarter are missing a lot of figures. Figures that was not forwarded to me by Iyya Valero who despite of my repeated requests have done nothing."
"Why is that?" tanong ng chairperson. "Are you telling me hindi pa updated ito? You've been sending us reports every month. How did it come to this?"
"Why don't you ask Iyya." sabi ni Roy.
Tumayo si Iyya at nagbunot ng sariling documents niya. "You mean this?" Pagkatapos ay pinamigay sa mga board members ang sales reports na wala sa records ni Roy.
"Very good Miss Valero." sabi ni Roy. "Why didn't you submit those reports to me?"
"Those reports are confidential and should be handled by a competent person that's why." sagot ni Iyya.
"But I am your superior Iyya. You are supposed to send those figures to me!" sabi ni Roy. "You are withholding these figures to get at me don't you?"
Tumingin si Iyya sa board members. "Ladies and Gentlemen. This is the reason why we must find a competent person to replace Mr. Caballero. He could not handle his own sales force. He allowed himself to be dictated. He could not decide on his own. Is this the kind of person you want to head the sales force?"
"Sales is the company's life blood." patuloy ni Iyya. "Without it, babagsak ang company. Look at the figures I gave you ladies and gentlemen. We managed to reach our quota. It's a very hard job. But we managed to do it. However we won't be able to surpass it unless Mr. Caballero is replaced by someone who is competent and more deserving for the job."
"We deserve someone better ladies and gentlement." huling hirit ni Iyya bago ito umupo.
Tiningnan ng mga board members ang figures sa documents. Maya-maya tumingin ang isang board member kay Roy.
"As vice-president of sales, you are the department head." sabi nito. "So why is it that you fail to manage your sales force?"
"On the contrary, Miss Valero did withhold information." sabi ng isang board member na medyo kampi kay Roy. "The sales manager's responsibility is to report their sales performance to the VP of Sales. The VP of Sales must be informed since siya ang nagre-report sa President in regards to sales. That is a very vital information. Miss Valero withheld information, how can we fault Roy for that?"
"First rule of leadership ladies and gentlemen, is that everything is your fault." sabi ng chairperson pagkatapos ay tumingin kay Roy. "Roy, I'm disappointed. I expected you to be able to manage the company's sales force. But turns out, ikaw ang napapaikot. I'm sorry but I'm beginning to think you are not cut out for the job."
"Sir," sabi ni Roy, "wasn't it clear to you that they are trying to sabotage me? From the beginning they were already hostile to me. Do you think anybody can fare better than me when their people are trying everything to discredit them?"
"No I don't think so." sabi ng isang member. "If gusto ka nilang i-discredit gagawa at gagawa sila ng paraan para mangyari yun. I smell a rat. And it's coming from the sales manager."
"Management is the issue here." sabi ng chairperson. "In my point of view, Roy failed to properly managed his sales force. For that, I think he should go."
"Go! Go! Go!" nag-echo ang tinig ng mga kalaban ni Roy sa board room. May ilan na kampi kay Roy at nakikipag-argue sa mga gustong patalsikin siya sa posisyon. Pero mas malakas ang tinig nga mga gustong magpatalsik sa kanya. Kalmado ang mukha ni Roy habang tinitingnan ang mga accusers niya.
Nung tumahimik na ay tumayo ang chairperson at humarap kay Roy. "I will write a memo validating the petition to replace you Roy. I'm sorry. But it's for the company."
Tiningnan siya ng matagal ni Roy bago sumagot. "I'm sorry too. For your sake Richard." Pagkatapos ay sinenyasan ni Roy ang isang attorney na lumapit at nagbukas ng attache kung saan may kinuha itong mga papeles. Ibinigay niya ang mga papeles sa mga board members.
"What is this?" tanong ni Richard..
"That is the current stock percentage of the company." sabi ng attorney. MARIKKIT CLOTHING COMPANY is owned 55% by the Caballero's who we all know were the founders of the business. Mr. Gary Caballero owned 30% while Miss Minda Caballero owned 25%."
"But Mr. Gary Caballero has since unloaded his stocks." sabi ng chairperson.
"Correct." sabi ng attorney. "He unloaded his stocks to his son Mr. Roy Caballero who has since reached the right age and is now the major stock holder of the company. It's been on the report for years sir."
Nagulat ang lahat sa announcement. Nagtinginan ang mga board members at napangiti ang mga members na kampi kay Roy. Napatingin ang chairperson kay Roy.
"So now you're..."
"Yes Richard." sabi ni Roy. "I am exercising my vote from now on. Petition DENIED!"
Nagsigawan ang mga kakampi ni Roy. Hindi ngumiti si Roy. Matalim ang mga titig niya kina Iyya at kay Lauro na napaupo sa narinig na announcement.
"Now." sinenyasan ni Roy si Betty. Lumapit si Betty at may binigay na mga papeles sa mga board members. Mga documento ito ng mga supervisors na under ng mga managers na gustong patalsikin si Roy.
"Before you now are the names of the persons who will replace the managers mentioned." sabi ni Roy. "For the company to grow and become prosperous, I need a unified sales force. Hell, I need my employees unified under the company's vision. I don't need people who cares only for themselves. Especially you Iyya."
Tinuro ni Roy si Iyya. Shocked si Iyya at hindi nito magawang magsalita. Pagkatapos ay tinuro ni Roy si Lauro na parang maamong tupa ngayon.
"Lauro." sabi ni Roy. "I am very disappointed in you." Hindi nakapagsalita si Lauro at tumungo na lang.
"I don't think we should vote on this. Since there is a clear violation of the company's code of conduct." sabi ni Roy. "And even if we do vote on this, hindi din naman kayo mananalo since I am the biggest stockholder." Pagkatapos ay lumabas ng conference room si Roy.
SA LABAS ng Conference Room hinabol si Roy ni Richard.
"Roy. I... I..." medyo nauutal ang salita nito.
Tumigil si Roy at hinarap si Richard. "Who were you before you came to our business Richard? Nothing. My father gave you a chance, gave you the career that you are longing to have. And now you turn against us, against me?"
"How much of the company do you own?" tanong ni Roy. "5%? Expect all your proposals DENIED from now on. You won't get any help from me."

AT THE end of the day. Nasa desk na ni Roy ang resignation papers ng mga managers na pinag-resign niya. Huling dumating ang resignation paper ni Iyya at sa pagkaka-describe ni Liza ay nakikiusap ito kung maaaring kausapin si Roy. Ngunit nabigay ng specific instruction si Roy na hindi siya makikipag-usap kay Iyya kaya't napilitan na itong i-surrender ang resignation papers niya kay Liza. Sa loob ng office ni Roy, pinulong niya ang mga bagong managers niya.
"I personally picked everybody in this room, not to get back to your former superiors but because I believe in you. You've spent many years in the company and I'm confident that you can do the job. All I ask is that you trust me and believe in me. I want a unified sales force. Can we do that?"
Nag-pledge ng loyalty ang mga bagong managers ni Roy at nagpasalamat sa kanya sa pagtitiwala nito sa kanila. Paglabas ng opisina ni Roy, sinalubong siya ni Eddie ang Presidente nila. Binalita nito na pinagre-resign na rin niya si Lauro dahil nawalan na rin siya ng tiwala dito. Nagpasalamat si Roy kay Eddie dahil hindi ito kumampi sa mga kalaban niya and in fact ay nagbigay pa ng tip sa kanya kaya nakapag-prepare si Roy ng gagawin niya.
"You're on your own na Roy." sabi ni Eddie. "Go for it."
"Thank you." sabi ni Roy.

SA CONDO NILA, nag-sex ang magkasintahan kung saan inubos ni Roy ang kargada niya kay Via. Pagkatapos nila ay kinuwento ni Roy ang mga nangyari sa opisina kung saan gulat na gulat si Via.
"I can't believe you pulled it off. Ang galing mo!" sabi ni Via sabay yakap sa kasintahan.
"Well, I did have some help." sabi ni Roy.
"Pero kahit na." sabi ni Via. "Nagawa mo lahat yun ng hindi mo man lang in-involve si Tita. Bakit pala hindi mo isinama diyan si Tita? Major stockholder din si Tita di ba? Hindi na tatagal yan kung isinama mo siya."
"No, I purposely did not include her because..." tumigil sandali si Roy. "Because this is my fight. I want to win this on my own. I want to show them na hindi ako bata na katulad ng iniisip nila. I have the resources to do it and I did it."
"Another thing." patuloy ni Roy. "I want them to know that I'm serious and that I'm also tough. I want them to know that if they ever try to cross me again. Hell will break loose and they will end up on the losing end."
"You're the man!" sabi ni Via pagkatapos ay tumahimik ito at tiningnan ang tiyan niya. "Maliit pa siya ngayon. After three months, lolobo na ang tiyan ko. Kailangan na nating magpakasal sa madaling panahon."
"I just have one thing left to do." sabi ni Roy. "There will be a clothing convention sa WTC Pasay. My new sales manager and his sales force are preparing for it. Dito masusubok ang leadership ko. We need to attract new clients. Once it's over, let's set ang date ng kasal natin."
"I'll support you all the way." sabi ni Via. "My husband."
Ngumiti si Roy at hinalikan ang labi ni Via. Nagtakip sila ng kumot para sa isang round pa.
============================================================
Chapter 9 : Wednesday, November 29, 2006

Dumaan ang mga araw at naging subsob sa trabaho si Roy. Araw araw siyang may report sa bagong Sales Manager niya na si Lowell kung saan natututukan ni Lowell ang mga activities ng sales force niya. Dahil ngayon na wala na si Iyya at ang mga managers na kalaban niya, naging maayos ang takbo ng sales department at naging maganda din ang relationship nila sa ibang department lalo na sa production at marketing.
Nag-present si Roy sa board tungkol sa bagong direksiyon ng Sales Department. Ever since, nasa Class A and B ang market nila. Nag-propose si Roy na i-capture din nila ang Class C and D to gain a wider market share at pinakita niya ang plano ng sales manager na si Lowell kung paano i-a-achieve ito. Pinaliwanag ni Roy na because of the weak state of the Peso, kailangang gumawa sila ng panibagong brand of clothing na kayang i-afford ng ibang buyers. Unlike yung pitch ni Iyya before na mag-invest lalo ang company for Class A products, Roy is doing it the other way. Mas importante kay Roy ang mas malaking market share and he knows hindi nila kayang i-achieve ito kung naka-stick sila palagi sa Class A market.
Dahil palapit na ng palapit ang araw ng event sa WTC, naging abala ang marketing department sa pag-produce ng banners para sa MARIKKIT CLOTHING BRAND. Dumaan lahat ng mga designs kay Roy kung saan pinag-aralan nila ng Marketing Manager ang mas magandang design. Finally nakuha din nila ang design na mas magre-reflect sa nature ng MARIKKIT kaya't ito ang binalik nila sa Marketing.
Naging busy din ang mga designers ng damit para sa Class C and D market na proposed ni Roy. Araw, araw maraming designs ang nare-reject. Nagiging metikuloso ang grupo ni Roy sa tuwing may bagong design at talagang sinusuri nila ito ng mabuti kung angkop ba ang design para sa market. Para kay Roy, hindi rason ang basta makagawa lang ng design. Kahit C and D ang market, importanteng maiba ang design nila.
"The buyers must see the value in our products." sabi ni Roy sa mga designers nila. "What's the point of buying something na may kamukha? We need to be unique. Kahit mura yan, kailangan naiiba tayo."
Tinawagan ni Roy ang papa niyang si Gary sa Italy at nag-usap sila tungkol sa negosyo. Sinabi ni Gary na may mga contacts siya nung active pa siya sa business niya na baka magkainteres sa brand of business ng MARIKKIT. Pinadala niya through email ang listahan ng mga contacts niya habang nag-uusap sila sa phone ni Roy.
"Kumusta ka naman papa." sabi ni Roy. "Huwag kang mawawala sa wedding day ko ha?"
"I will never miss it for the world." sabi ni Gary na medyo mahina ang dating ng tinig. "Whatever happens, I'll be there. Just tell me when."

DUMATING ang araw ng event. Tinayo ang booth ng MARIKKIT katabi ang mga competitors nito. Sa labas pa lang ng WTC, naka-display na ang banner ng MARIKKIT. Sa loob kabi-kabila ang advertisement sa tungkol sa MARIKKIT. Siniguro ni Roy na pagpasok pa lang ng mga tao sa WTC ay kita agad ang banners ng MARIKKIT.
"Importante ang visibility." sabi ni Roy. "The buyers usually goes to the first ad they see. And if they see it more often lalo silang magiging interested at hahanapin ang booth natin."
Dahil malaki ang event, dumayo ang representatives ng mga foreign companies to see if merong silang magugustuhang brand na puwede nilang i-market sa bansa nila. Nakahanda ang sales force ni Lowell complete with brochures and other information na binibigay nila sa mga dumadaan. Hindi nagtagal lumapit ang isang foreign national at nag-inquire tungkol sa products ng MARIKKIT. Una nitong kinausap si Lowell at pagkatapos ay pinakilala ni Lowell si Roy sa foreigner na isang Japanese. Although hindi masyadong nag-divulge ng information ang Japanese, nag-set sila ng date para mas lalong mapag-usapan ang mga kailangan niya. Dumagsa ang ibang mga customers na naintriga sa bagong brand ng MARIKKIT. May mga bumili on the spot na paisa-isa, may nakipag-set ng meeting kay Roy para i-market ang MARIKKIT sa probinsiya kung saan bumili ang ilan sa mga ito ng isang bultong damit para ibenta sa mga tindahan nila. Wala pang apat na oras ay tumatawag na si Roy sa head office para magpadala ng panibagong batch ng mga damit dahil mauubos na ang stock nila. All in all, the event was a complete success kung saan maraming foreign nationals ang naging interesado at nagustuhan ng mga buyers ang bagong brand of clothing nila.
Pagbalik nina Roy sa opisina ay tuwang tuwang sinalubong siya ni Eddie to congratulate him for a job well done. Nagulat si Roy nung makita ang mama niyang si Minda na kagagaling lang sa board meeting nila kung saan binuweltahan niya ang mga board members dahil hindi nito nai-defend si Roy sa mga detractors niya. Mapait ang katawan ng mga board members sa mura ngunit hindi naman sila makaangal dahil ang nagsasalita ay isang majority stockholder at ang mga stocks na hawak nila ay binigay sa kanila dahil sa matagal nilang service sa company.
Niyakap ni Roy ang ina nung makita ito pagkatapos ay nakita niya ang itsura ng ibang board members na stressed out ang dating paglabas sa conference room.
"Mukhang pinagalitan mo ang mga yan ah?" tanong ni Roy.
"That is an understatement my son." sabi ni Minda pagkatapos ay niyakap ulit si Roy. "Congratulations. I'm so proud of you. You see? All you need to do is believe in yourself."
"Thank you ma." sabi ni Roy. "Your advice kept me strong. Kasama ka sa success na ito since you have been my guiding light."
"Well." sabi ni Minda. "You will be surprised to know that Akusaki Clothing of Japan invited us for a week in Tokyo. All accomodations paid."
"Akusaki?" isip ni Roy. "Ah I remember! I just talked to him today. I mean just today lang!"
"I know." sabi ni Minda. "Tumawag siya dito kanina lang. It seems naiwala niya ang calling card na binigay mo. Fortunately, he remembered the landline. He booked us for tomorrow's flight. Actually ikaw lang sana ang naka-book, but when he learned na mother mo ako, isinama din ako."
"Talaga?" tapos ay tumingin si Roy sa mga kasama niya. "Do you hear that guys? We're going international!"
Nagsigawan ang mga tao niya. Tuwang tuwa sa magandang blessings na natatamo nila ngayon. Maya-maya hinila ni Roy si Minda sa conference room. Sa loob, pinatay niya ang ilaw at sinimulang hubaran ang ina.
"Uhhh Roy... Do you want to do this in a motel?" tanong ni Minda habang sinisipsip ni Roy ang suso niya.
"I want to celebrate our success here ma." sabi ni Roy. "Yun nga lang hindi tayo puwedeng magtagal."
"Hindi talaga at baka may maghinala kung ano ang ginagawa natin dito." sabi ni Minda, nakabukas na ang butones ng blouse niya at sinususo ni Roy ang magkabilang dibdib ni Minda.
"Ang bango mo ma." sabi ni Roy pagkatapos ay pinatuwad ang ina. Pumasok agad ang titi ni Roy sa puke ni Minda.
"Ohhhh..." ungol ni Minda. Nag-pump si Roy marahan pero madiin. Hawak niya ang dalawang suso ni Minda. Kinantot niya ang ina dog style sa conference table. Ang marahang pumping ay unti-unting bumilis. Bumuka lalo si Minda at hinawakan ni Roy ang balakang niya habang naglalabas-pasok ito sa puke niya.
"Deeper Roy... Deeper..." ungol ni Minda. Diniinan lalo ni Roy ang mga pasok. Damang dama niya ang malambot na laman ni Minda sa loob. Naaabot niya ang pinakadulo ng lagusan ni Minda. Mainit ang loob ni Minda. Napakainit.
Maya-maya naramdaman ni Roy na lalabasan na siya. "Ma, eto na ako. Ohhh... Marami ito ma... Marami itohhh..."
"Anak delikado ako ngayon..." ungol ni Minda. "Hugutin mo muna yannn..."
"Oh.. Too late na ma... Ahhhh!" Sumabog ang tamod ni Roy sa loob ng puke ng ina. Napahawak si Minda sa kamay ni Roy habang nilalabasan ito. Nanginig din ang katawan ni Minda at sinabayan niya ang anak na nilalabasan. Naghalo ang mga fluids nila sa loob ni Minda.
Hingal sila pagkatapos. "Roy, anak. I'm not safe." sabi ni Minda.
"Sorry ma, but it really feels so good when I'm inside you." sabi ni Roy na nakapasok pa rin ang titi sa loob ni Minda.
"Well." sabi ni Minda. "I should've refused from the start but, ang sarap mo din kasi." Pagkatapos ay naghalikan ang mag-ina. After a few minutes ay nagbihis na sila at lumabas ng conference room na parang nag-meeting lang.

KINABUKASAN ng gabi. Nasa airport si Roy at Minda kasama sina Via at Valerie.
"Bumalik kayo agad ni Roy Minda para mapag-planuhan na natin ang kasal ng dalawa." sabi ni Valerie.
"One week lang ito Valerie." sabi ni Minda. "Don't worry marami na rin akong ideas para sa kasal nila."
"I'm so excited na Minda." sabi ni Valerie. "Magiging lola na tayong dalawa!"
"At least mga lolang magaganda tayo at makikinis pa ang mga kutis di ba? Hindi katulad ng ibang mga lola na kulubot na." biro ni Minda.
"At parang nasa treinta lang di ba?" tawa si Valerie.
Nakayakap naman si Via kay Roy. Napansin ni Roy ang paglalambing ng kasintahan kaya't hinalikan niya ito sa pisngi. "Gusto mo dun ka muna kay Tita. Mahirap yung nag-iisa ka sa bahay, lalo na yang condition mo."
"Ano ka ba naman." sabi ni Via. "Ang liit pa ng tiyan ko. Tanungin mo ako after two months, yun pa siguro. But I will miss you. In fact I missed you already na."
"Sandali lang naman ako." sabi ni Roy. "Saka kasama ko naman si mama. Don't worry, pagbalik ko mag-uuwi ako ng mga Japanese food. Di ba mahilig ka dun."
"Sorry love but not today." sabi ni Via. "Nag-iba ang panlasa ko."
"I forgot naglilihi ka nga pala." sabi ni Roy. "Anyway just remember that I love you, I love you and I love you."
"Halika na at boarding na ang flight natin." sabi ni Minda. "Sige Valerie, see you in one week." Pagkatapos ay niyakap ni Minda si Via.
"Take good care of my grandchild ha. I'll make sure babalik sa iyo ang asawa mo. Hindi makakaligtas sa akin ito." biro ni Minda.
"Para namang makakaligtas pa ako eh ayan nga may nabuo na." tawa si Roy. Pagkatapos halikan sa labi si Via at halikan sa pisngi si Valerie ay tumulak na sa loob ng airport ang mag-ina. Last call na para sa Flight 029 ng Manila Airlines to Tokyo Japan kaya't nagmadali na ang mag-ina sa paglakad. Narating nila ang entrance ng Flight 029 at sa loob ay nakita nila agad ang seat number nila.
Pagkaupong-pagkaupo ay huminga ng malalim si Minda. "Well Roy. How does it feel?"
"Nervous." sagot ni Roy. "But excited in a way."
"Well you should." sabi ni Minda. "Because after all the hardships you encounter in school, after all the hardships you encounter with Iyya, it finally brought you here."
"I can't imagine na naka-survive ako ma." sabi ni Roy. "For a moment, I thought I might not make it."
"You are my son." sabi ni Minda. "Nasa lahi natin ang matapang. Nagsimula ang business natin sa tindahan lang. But look at it now. It is your turn na Roy. After all, you and Rick will run the company after we're gone."

SA COCKPIT ng eroplano. Naka-receive ang kapitan ng confirmation na natapos na ang refueling.
"Okay guys, we're good to go." sabi ni Kapitan Reyes. Umusog palayo ng terminal ang eroplano. Malamig ang panahon at medyo foggy ng kaunti ang airport. Uulan-ulan pa kaya't poor ang visibility.
"Tower please advice runway for take-off." tawag ng Kapitan.
Sumagot ang tower. "Flight 029, taxi to runway 4. Wait for confirmation before takeoff."

SA FIRST CLASS SECTION. Nakatingin si Roy sa bintana habang nagta-taxi ang eroplano papuntang runway 4. Tumingin siya kay Minda. Ngumiti si Minda sa kanya pagkatapos ay hinawakan ang kamay niya.

SA COCKPIT halos walang makita ang mga piloto kundi ang mga strobe lights sa runway. Nadaanan nila ang isang runway sa kanan pero hindi nila mabasa ang numero.
"Tower," sabi ng Kapitan sa headset. " we just passed a runway on our right but we cannot see what number it is."
Sumagot ang tower. "Flight 029, we can barely see you from here. But it seems you passed runway number two."
"Tower please verify. We passed runway number two?" tanong ng kapitan. Pagkatapos ay may nakita siyang ilaw na nasa harapan niya pero malayo.
"Flight 029. We verified you just passed runway two. Two more runways Flight 029." sabi ng tower.
"Tower, I just saw a set of blinking lights ahead of me. Please verify existence of another airline." sabi ng kapitan.
Maya-maya sumagot ang tower. "Flight 029, please be advised Europa Atlantic flight 802 is ahead of you."
"Understood." sabi ng kapitan pagkatapos ay tinakpan ang mic piece niya at tumingin sa mga kasama niya. "Si Europa Atlantic pala ang nasa unahan natin. Hindi man lang tayo sinabihan kanina ni tower."
Napailing ang co-pilot at navigator ng kapitan.

SAMANTALA narating na ng eroplanong Europa Atlantic flight 802 ang dulo ng runway at kasalukuyang lumiliko ng 360 degrees.
"I'm missing my daughter's ballet dance." sabi ng kapitan. "The moment we're good we are taking off."

SA FIRST CLASS SECTION naman ng Flight 029, hawak ni Roy ang PDA niya at kasalukuyang nagsusulat ng email kay Via.
"What are you doing?" tanong ni Minda.
"I'm writing an email to Via." sabi ni Roy.
"Roy you have plenty of time to do that when we touched down in Tokyo. Baka maka-interfere pa yan sa eroplano." sabi ni Minda.
Nag-isip sandali si Roy. Maya-maya, tinago na niya ang PDA at hinawakan sa kamay ang ina.

SA COCKPIT ni Flight 029 Manila Airlines. Binibilang ng mga piloto ang bawat runway na madaanan nila.
"That's runway 3." sabi ng kapitan. "One more to go."

SAMANTALA nakumpleto na ng Europa Atlantic Flight 802 ang turn-around ng eroplano.
"That's it." sabi ng kapitan. "We are good to go." Hinawakan nito ang lever sa kanan at tinulak forward. Lumakas ang ingay ng makina ng eroplano.
"Wait don't we need confirmation from tower?" tanong ng co-pilot.
Nag-isip sandali ang kapitan. Maya-maya ay umiling ito. "I don't think so. Let's go."
Umandar ang Europa Atlantic Flight 802. Unti-unting bumilis ang takbo ng eroplano paghahanda sa take-off.

SA COCKPIT naman ng Manila Airlines Flight 029 narating na nila ang runway 4.
"At last." sabi ng kapitan at dahan dahang pinosisyon ang eroplano paliko.
"Hey what's that?" tanong ng co-pilot. Nanlaki ang mata ng kapitan ng makita ang isang eroplano on a collision course sa kanila!

SAMANTALA SA COCKPIT naman ng Europa Atlantic Flight 802. Nanlaki ang mata ng kapitan ng finally ma-realize na may eroplanong papaliko pa lang sa runway 4 at nakaharang sa dadaanan nila.
"Shit!" sigaw ng kapitan at hinila ang manibela ng eroplano. Umangat ang ulo ng eroplano ngunit dahil hindi pa nito na-a-achieve ang tamang speed ay hindi pa ito makaaangat.
"Pull up! Pull up!" sigaw ng kapitan.

SA FIRST CLASS section naman ng Manila Airlines Flight 029, biglang sumigaw ang isang pasahero dahil kitang kita sa bintana ang papalapit na eroplano.
"There's a plane headed for us!" sigaw ng pasahero.
Napatingin sina Roy at Minda. Dahil nasa kabilang bintana sila. Nanlaki ang mga mata nila.
"Oh my god Roy!" sigaw ni Minda.

SA COCKPIT naman ng Manila Airlines Flight 029. Kitang kita ng mga piloto ang ilaw ng papalapit na eroplano.
"Tower emergency! Emergency!"

SA TOWER naman, pigil hininga ang mga flight controllers sa nakikitang pagbabanggaan ng dalawang eroplano.

"PULL UP! MY GOD PULL UP!" sigaw ng kapitan ng Europa Atlantic Flight 802. Sumasadsad na ang puwitan ng eroplano sa kalsada pero hindi pa rin talaga enough ang bilis nito para mag take-off.
A few seconds before impact, niyakap ni Roy si Minda.

KABOOOMMM!!!!

Nahati sa dalawa ang Manila Airlines! Ganun din ang Europa Atlantic kung saan unang tumama ang nguso nito at unang nadurog ang cockpit. Humagis ang mga bakal galing sa Manila Airlines at Europa Atlantic at bumagsak sa dalawang terminal kung saan nabasag ang salamin at nag-crack ang concrete. Takbuhan ang maintenance crew ng airport papunta sa mga sasakyan nila. Sa runway, nagwawala ang isang engine ng Europa Atlantic na naka-full power pa rin. Lahat ng tamaan ng exhaust nito, mapa-service vehicle man ay humahagis na parang dahon sa lakas ng power nito. May sumabog sa nahating katawan ng Europa Atlantic at pumalaot ang maitim na usok dito.

SA LABAS ng airport dinig na dinig ang salpukan ng dalawang eroplano at ang mga pagsabog na sumunod dito. Papalabas pa lang ng parking sina Via at Valerie ng biglang napasigaw si Via.
"Via?" gulat na tanong ni Valerie. "Bakit anak?"
Hawak ni Via ang dibdib niya. Nangangatog ang tinig ni Via. "Si Roy ma. May nangyari kay Roy!"
============================================================
Transcripts : Thursday, November 30, 2006

NEWS FLASH!
"... A major air disaster just happened in NAIA. Two aircrafts collided and resulted in a huge fireball. Emergency teams are being dispatched as we speak!"
"...Hindi po masigurado kung may survivors sa salpukan ng dalawang eroplano!"
"... Europa Atlantic at Manila Airlines po ang nagbanggaan. We have a live update from..."
"... Hanggang ngayon po ay may naririnig na mga pagsabog sa dalawang eroplanong nagsalpukan sa NAIA."
"... Hindi pa po nakakapasok ang media. Pero kitang kita mula sa airport road ang usok na galing sa mga eroplano."

DISASTER ZONE
Tatlong emergency vehicles ang papalapit sa dalawang eroplano.
"Bravo team circle ka sa dulo ng Manila Airlines. Watch out for any running engines."
"Roger Alpha leader."
"Charlie team where are you?"
"Alpha, nandito na kami sa disaster zone. Almost zero visibility, too much smoke"
"Charlie team clear away from the engine. May na-detached na engine sa Europa Atlantic make sure you are clear from that area."
"Understood Alpha."
WHABOOM!
"Charlie! Charlie! Report status!"
"Alpha, Charlie here. May sumabog sa rear area ng Manila Airlines. We are moving away--- Wait a minute, what's that sound? Oh shit! CLEAR! CLEAR!"
DOOOOMMM!
"Charlie team! Ano ang nangyayari diyan!"

REPORTERS ON THE FIELD
"... hindi makalapit ang emergency teams, kabi-kabila ang mga pagsabog. To top it all, there are not just one but two detached engines from Europa Atlantic na umaandar pa! This is Roger Masimbulo emergency team head. Good evening sir!"
"Good evening. Ang problema namin ngayon ay hindi kami makalapit dahil sa dalawang makinang tumatakbo. Yung isang makina ay nasa tabi ng nag-aapoy na Manila Airlines. Yung isa naman ay nasa gilid ng nawasak na katawan ng Europa."
"Bakit po tumatakbo pa ang dalawang makina samantalang natanggal na ito sa Europa?"
"Nung sumalpok ang Europa, naka-full power ito. Kahit na natanggal ang makina sa pakpak nito, may gasolina pa rin na karga at ito ang nagpapaandar pa sa makina."
"Nasa disaster zone na ang mga firetrucks namin and you can see from here that they're trying to put out the fire."
"Sir, we heard two loud explosions a while ago."
"We're checking it out."

DISASTER ZONE
"Charlie team! Report status!"
KZZZT! KZZZTT!
"Static."
"Charlie team, report status! Charlie!"
KZZZTT! "Charlie here! We're okay. Muntikan na kami dun."
"Ano ang nangyari?"
"Explosion. Totally engulfed na ng apoy ang buntot ng Manila Airlines."
"Charlie, nandito na rin kami sa disaster zone. Masyadong makapal ang usok almost zero visibility. Move out of the zone. The firetrucks are trying to put out the fire."
"Affirmative. We're already moving out."
"Charlie team watch out for the exhaust. Remember may active engine sa ----"
SKKREEEEEEEEEEE!!!
"Charlie? Charlie?"

TOWER
"Oh my god! Look at that?"
"May lumipad na service vehicle!"

DISASTER ZONE - FIRETRUCKS - REAR
"Increase mo ang pressure! Malakas masyado ang apoy!"
"What's that?"
"Ano?"
"Ayun! Papunta sa atin!"
"Shit! Takbo! Takbo!"
WHAAAMMMM!!!

REPORTERS ON THE FIELD
"Are we on? Good. Good evening, this just happened. An emergency vehicle was blown by an active engine that came from the Europa. From what we can piece together, dumaan sa exhaust area ng umaandar na makina ng Europa ang emergency vehicle na ito. Malakas po ang hangin galing sa makina at pinalipad ang vehicle na ito. Hindi pa sigurado kung may buhay sa apat na katao ng vehicle na ito."
"... bumagsak ang sasakyan sa tapat ng firetruck. Hindi sigurado sa ngayon kung buhay pa ang nasa loob ng vehicle na ito. Mabuti naman at walang nasaktan sa mga bumbero."

DISASTER AREA
After a few minutes.
"Go! Go! The engine has died down!"
"We are going in. Repeat we are going in."

REPORTERS ON THE FIELD
"This just in. Good news ladies and gentlemen. The engines has died down.The emergency crew is moving in the disaster zone."
"... took longer than expected for the engines to die down. We have reports that Europa filled her tanks before that ill fated take-off."

DISASTER ZONE - MANILA AIRLINES
"Increase pressure!"
"Done sir."
"Sir saan tayo papasok?"
"Ayun, dun sa malaking butas sa buntot ng eroplano."

DISASTER ZONE - EUROPA ATLANTIC
"We need more body bags!"
"Parating pa lang sir!"
"What do you think?"
"I don't think na may survivors. Sunog ang buong eroplano."

DISASTER ZONE - MANILA AIRLINES
"Ano ang itsura diyan?"
"Puro usok ang loob ng eroplano. Maraming patay."
"Remember the drill. We have to find survivors."
"Mukhang matatagalan tayo sir. Na-uproot ang mga upuan at nagkadurog-durog ang mga pasahero."
"We don't stop until we searched the whole plane."

REPORTERS ON THE FIELD
"This just in. Emergency crews are successfuly in putting out the fires. Now the real challenge is to find if there are any survivors."
"... experts of the field are doubtful they'll find any survivors. This is reminiscent of the KLM tragedy back in..."
"... emergency crew reported there are no suvivors from Europa Atlantic."
"... nasa loob na po ng Manila Airlines ang emergency team. Pero hindi po tayo nakakasiguro na may buhay pa sa loob ng eroplano."
"... Europa slammed Manila Air and both airplanes was torn in half. The fires have already been burning for half an hour. How can anybody survive this?"

DISASTER ZONE - MANILA AIRLINES
"We can't go this way. Blocked ang dadaanan natin."
"My god nagka-durog durog ang katawan ng mga pasahero."
"Mabuti na lang hindi ako nag-hamburger ngayon."
"Hindi pa ba kayo nasanay?"
"Sir, I found an opening!"

DISASTER ZONE - EUROPA ATLANTIC
"Sir nandito na ang additional body bags."
"Okay. Pulutin ang mga body parts. Arms in this bag, legs on the other. Kung may na-detached na ulo put it in another bag. Hurry up!"

DISASTER ZONE - MANILA AIRLINES
"Shit nagkapatong-patong din ang mga katawan dito."
"Tell the emergency crew to come in. And tell them they need lots of body bags."
"Sir! May na-discover na opening si Pat."
"Saan?"
"Sa labas. Papuntang first class section."
"Okay. Let's move out."

REPORTERS ON THE FIELD
"Body bags are being unloaded to and fro. We extend our condolensces to the families ..."
"... the worst air disaster in Philippine history."
"... but the real question is, why did it happen? Who's at fault?"
"... reports that the Europa's black box has been recovered."

DISASTER ZONE - MANILA AIRLINES
"Maliit ang butas, pero kayang pumasok. Ingat kayo."
"Ako ang unang papasok sir."
After a minute.
"Pat? Report status!"
"The same ang scene. I don't think may survivors."
"Check the whole area Pat. Don't jump to conclusions."
"Wait a minute. Parang may naririnig ako."
"Do you need help?"
"Sir may naririnig akong boses. Yes may naririnig ako. But natatabunan ng mga upuan at katawan!"
"Jerry, Marlon, Walter, pasok! Hanapin ang survivor na ito. Tulungan ninyo si Pat."

NEWS REPORT
"Good evening. We are continuing our special live coverage of an air disaster between Europa Atlantic and Manila Airlines. Butch Digiba is in NAIA."
"Thank you Tin. This just in, may rumor na baka may survivor sa Manila Airlines. Hindi pa namin ma-confirm kung ilan sila ngayon. However it is still good news and we hope na talagang may naka-survive. Unfortunately for Europa Atlantic, emergency crews did not find any survivors and they are now wrapping up the remaining bodies."

DISASTER ZONE - MANILA AIRLINES
Nilalakihan ng emergency crew ang butas sa first class section.
ZZEEEEEE!!
"Matagal pa ba yan?"
"Malapit na sir. Kaunting hiwa na lang sa kanan, bibigay na ito."
"Good. Keep it up."
"Kumusta kayong apat diyan? Ano balita?"

DISASTER ZONE - MANILA AIRLINES - FIRST CLASS SECTION
"Dun! Dun ko naririnig ang boses."
"Hilahin natin ang upuang ito."
REEEKKK!
"Kaunting hila pa!"
REEEEEKKK!
"Ayan. Ayun nakikita ko na!"
"My god, may buhay nga. Alpha team! Alpha team! We have a survivor! Repeat have a survivor!
============================================================
Chapter 10 : Wednesday, December 06, 2006

WEEEOOOOO! WEEEOOOOO! WEEEOOOOO! WEEEOOOOO!
Limang magkakasunod na ambulansya ang nag-uunahang makarating sa ospital. Hindi na masyadong traffic ang mga lansangan dahil dis-oras na ng gabi, pero meron pa rin mga sasakyan na bumibiyahe. Kalat na ang balita sa TV, radio at pati sa internet. Up to the minute ang report sa mga news channel. Even ang CNN ay na-pick up na ang balita.
Sa wakas narating na rin ng mga ambulansiya ang ospital. Naka-set up na ang mga gamit sa emergency room at naka-stand by na ang trauma team ng ospital. Isa-isang itinulak sa loob ang mga pasyente.
Nilapitan ng duktok ang unang pasyente na dumating. Babae ito at nasa mid 20's ang edad.
"The subject suffered third degree burns all over her body."
"She's not breathing."
"Rescuscitators!"
"Ready."
"Clear!"
ZZZTTT!
"One more time. Clear!"
ZZZTTT!
May ipinasok na isang pasyente. Agad na nilapitan ito ng isang duktor.
"What's the problem with this one?" tanong ng duktor
"Severed arm, broken bones..." sabi ng nurse. "Masuwerte siya at humihinga pa siya."
"Binangga kami... Binangga kami..." sabi ng lalaki. "Hindi ako makaalis sa upuan ko... Ang braso ko... Hindi ko maramdaman ang braso ko..."
"He's in a state of shock dok." sabi ng nurse.
"Administer pain killers and do something with that arm. Na-retrieve ba ang naputol na braso?" tanong ng duktor.
"No, I don't think so." sabi ng nurse.

"COMING THROUGH!"
May isang pasyente ang dumating and as soon na nailagay na ito sa puwesto niya ay nilapitan na ito ng isa pang duktor.
"Status?" tanong ng duktor.
"Broken ribs and legs." sagot ng nurse na umasikaso. "We suspect may internal injuries siya. He's having trouble breathing."
"UHRRMMM!" ungol ng pasyente ng sinubukan siyang galawin.
"Careful!" sabi ng duktor. "Hook him up sa MRI so we'll see how big is the damage."
"Doctor, he stopped breathing!" sabi ng nurse.

DUMILAT ang mga mata ni Roy. Nakatayo siya sa ilalim ng malaking puno ng Akasya. Tahimik ang buong paligid at marahang sumisipol ang hangin na banayad na dumadantay sa maaliwalas niyang mukha. May hawak siyang puting bulaklak.
Matagal nang nakatayo si Roy dito. Pero nalilito siya. Hindi niya mawari ang dahilan kung bakit siya nandito. Sino ang sadya niya dito?
Bumaba ang mga mata ni Roy sa lupa. Na-realize niyang nakaharap siya sa isang puntod. Luminga si Roy sa paligid. Napagtanto niya na nasa sementeryo pala siya. Nanlamig ang pakiramdam ni Roy. Nalilito pa rin siya.
Bumalik ang tingin niya sa puntod. Lumuhod si Roy para basahin ang nilalaman nito. Sino ba ang nagma-may-ari ng puntod na ito? May nakasulat na pangalan. Ngunit kahit anong gawing basa ni Roy dito, hindi niya mawari ang pangalan ng namatay.
Maya-maya'y biglang nagdilim ang paligid na parang may tumakip sa buong sementeryo. Napatayo si Roy sa takot. Lumakas ang hangin. Nagsimulang kumulog at parang uulan. Naramdaman ni Roy ang malamig na hangin.
All of a sudden may kamay na dumantay sa balikat ni Roy. Malamig ang kamay na parang galing sa isang bangkay. Nabitawan ni Roy ang hawak na bulaklak. Gusto niyang sumigaw sa takot pero walang tinig na lumalabas sa bibig niya.
"Roy."
Tumalikod si Roy para tingnan ang pinagmulan ng tinig. Nawala ang kaba niya nung makitang si Minda pala ito.
"Ma." bigkas ni Roy at niyakap ang ina, mahigpit. Pagkatapos ay tiningnan niya ito.
"Ma, alam mo ba kung nasaa?" tanong ni Roy.
Hindi sumagot si Minda, lumakad ito at tiningnan ang buong paligid.
"Ma." tawag ni Roy.
"Napuntahan ko na ang lugar na ito." sabi ni Minda, pagkatapos ay binaling ang tingin kay Roy. "Naaalala mo ba yung kinuwento ko sa iyo nung bata pa ako? Yung nahulog ako sa balon?"
"Yeah I remember." sabi ni Roy. "You were around eight that time, umulan ng malakas at umapaw ang tubig sa balon."
"Nagpunta ako sa balon para magpaanod ng papel na bangka." patuloy ni Minda.
"And you slipped." dugtong ni Roy.
"Yeah, that's what happened. And when I came to, nandito na ako." sabi ni Minda.
"Ma, medyo naguguluhan ako." sabi ni Roy pagkatapos ay biglang napatingin sa likod niya.
"Did you hear that?" tanong ni Roy.
Hindi siya pinansin ni Minda.
"Ma, did you hear that?" tanong ulit ni Roy.
"Hear what?" tanong ni Minda.
"May naririnig akong nagsasalita." sabi ni Roy. "Hindi maintindihan ang sinasabi nila. Parang sabay sabay silang nagsasalita."
Hindi sumagot si Minda at nakatingin lang sa kanya. Unti-unting lumakas ang mga tinig na naririnig ni Roy nagsimulang kabahan ito.
"Ma, there's something very wrong here." sabi ni Roy. "Hindi mo ba sila naririnig? Bakit parang iba kang kumilos? Nasaan ba tayo? Saan?"
Biglang nadulas si Roy at dumapa ang katawan niya sa lupa. Pag-angat ng ulo niya ay nasa harap niya ang gravestone ng isang puntod. May nakasulat na pangalan at binasa niya ito.
ROSEMINDA T. CABALLERO
Agad napatingin si Roy sa ina. Nakatayo lang si Minda. May luhang tumulo sa mga nito. Biglang nakarinig ng malakas na ingay si Roy.
SKKKRRREEEEEEEEE!!!!!
"Ma!!" sigaw ni Roy.
Nasa loob ulit ng Manila Airlines si Roy. Sumisigaw sa takot ang mga pasahero. Palapit na ng palapit ang Europa Atlantic sa kanila. May isang lalaki na tumayo at nagtatakbo papunta sa pintuan ng eroplano ngunit naka-lock ito. May isang babae na mahigpit ang pagkakahawak sa rosaryo at nagdarasal. Nagsimulang magtayuan ang ibang mga pasahero papuntang pintuan. Nasilaw si Roy sa ilaw ng Europa. Segundo bago magsalpukan ang dalawang eroplano, niyakap ni Roy ang ina.
BOOOOOMMMMM!!!!!
Umalon ang mga upuan na parang tubig sa dalampasigan. Humampas ang katawan ng mga taong nakaupo sa ceiling ng eroplano. Bumuka ang katawan ng eroplano. Lumubog ang inuupuan ng mag-ina at nabitawan ni Roy si Minda. Pumatong kay Roy ang mga nasirang upuan habang gumagalaw pa rin ang eroplano. Nakarinig siya ng malakas na pagsabog at matinding sakit sa katawan niya. Napansin niya na may dugo ang braso at dibdib niya. Unti-unting nanlabo ang paningin niya habang napupuno ng usok ang eroplano. Hindi siya makakilos. Naipit ang katawan niya ng mga nasirang upuan. May bumagsak na putol na braso sa mukha siya. Sumisirit pa ang dugo nito.
"MAAA!!"
"Roy."
Naramdaman ni Roy ang pagdampi ng malamig na kamay sa kanyang mukha. Pag-angat ng ulo niya ay nandun ulit siya sa ilalim ng malaking akasya.
"Ma?" nangingilid ang luha sa mga mata ni Roy.
"Shhhh..." at niyakap ni Minda ang anak. "I've watched you all these years. I've watched you grow into a beautiful young man. How I wish I could still be with you."
"But my time is up." patuloy ni Minda. "I can no longer be with you physically but in spirit I will be. I've lived a long life and I don't regret every moment of it. I'm ready Roy."
"Ma, don't say goodbye." humihikbi na si Roy.
"I won't." sabi ni Minda. "This is not goodbye Roy. Someday magkikita ulit tayo, right here in this place. When your time is up, I will be here."
"And then," tinulungan ni Minda si Roy na tumayo, "you will tell me all about the things you've experienced. Ang mga lugar na pinuntahan mo. Ikukuwento mo sa akin all about my grandchildren. Everything. Makikinig ako sa iyo, makikitawa... Just like the way we were."
"But promise me." patuloy ni Minda. "That you will never let the challenges of life defeat you. You will stand up. You will survive, but most of all, you will live."
Niyakap ulit ni Roy ang ina. Humahagulgol si Roy habang hinihimas naman ni Minda ang likod ng anak.
"Promise me Roy... Promise me..." Pumikit si Roy at nangako. Maya-maya naramdaman niya ang sarili na parang hinihila ng isang bagay. Pabilis ng pabilis! Umikot ang paligid ni Roy. Nakarinig na naman siya ng mga tinig na nagsasalita. Sa isang iglap nakaramdam si Roy ng malakas na shock sa dibdib niya.
"CLEAR!"
ZZZZZZTTTT!
"Haahhh!" dumilat ang mga mata ni Roy.
"We have a heart beat!" sabi ng nurse.
"Heat beat? Gising na ang pasyente!" tuwang tuwa ang duktor pagkatapos ay humarap kay Roy. "Alam mo ba kung nasaan ka? Do you know where you are?"
Humihingal si Roy. Hindi siya makakilos at nanghihina ang katawan niya. May sinasabi pa ang duktor sa kanya pero hindi na niya narinig dahil tuloy-tuloy na siyang nakatulog.

DUMILAT ang mga mata ni Roy. Nasa loob siya ng isang kuwarto. Hindi niya maigalaw ang ulo niya. Maya-maya may naramdaman siyang kumilos sa tabi niya.
"Roy?" sabi ng isang tinig na kilalang kilala niya.
"Via..." mahinang tugon ni Roy. Humarap ang mukha ni Via sa kanya. Nangingilid ang luha nito. Dahan dahan siyang hinagkan sa labi.
"Si mama?" tanong ni Roy.
Hindi makapagsalita si Via. Tuluyan ng tumulo ang luha nito. Pumikit si Roy. Umagos din ang luha sa kanyang mga mata.

DUMAAN ang maraming mga araw. Unti-unti ng nakakakilos si Roy. Tinanggal na ang benda sa leeg niya kaya't naigagalaw na niya ang ulo niya kahit paano. Dumating si Valerie na may dulang mga prutas at kinumusta si Roy.
"Mabuti naman tita." sabi ni Roy. "Eto medyo nagagalaw ko na ang ulo ko kahit paano."
"Huwag mong pupuwersahin." sabi ni Valerie. "Remember ang sabi ng doctor sa iyo. Take it easy lang. Gagaling ka rin."
"Don't worry tita, hindi ko naman pinupuwersa. But I'm glad na nakakakilos na ako kahit paano. Matagal ko nang hindi nahahawakan ang kamay ng magiging asawa ko." pagkatapos ay unti-unting umangat ang kamay ni Roy at hinanap ang kamay ni Via na nakatayo sa tabi niya.
"Via?" tanong ni Roy na may halong pagtataka.
"What's wrong?" tanong ni Via.
"Ano itong nahawakan ko? Parang malaki." biro ni Roy.
"Tiyan ko po yan." sagot ni Via. Nag-iba ang itsura ng mukha ni Roy.
"Bakit ang laki na?" tanong ni Roy.
"Mahal, you've been in the hospital for four months na." sabi ni Via.
"What?" gulat si Roy. Hindi niya nakikita ang tiyan ni Via dahil hindi niya masyadong maigalaw ang leeg niya. Pagkatapos ay naramdaman niya ang kamay ni Via na pumatong sa kamay niya. Maya-maya nakaramdam si Roy na may gumalaw sa tiyan ni Via.
"Did you felt that?" tanong ni Via na nakangiti.
"Oo." at napangiti na si Roy. "Naramdaman ko ang baby natin."

DUMAAN ang ilang linggo at nakauwi na rin sa condo nila si Roy. Sinalubong siya ni Rick kasama ang tita Rosa niya.
"Tita Rosa." bati ni Roy.
"Kumusta ka na pamangkin?" tanong ni Rosa.
"Okay na po ako. Kasama niyo ba si Rita?" tanong ni Roy.
"Rita?" tawag ni Rosa. Maya-maya may batang babae na lumabas ng kuwarto at nung makita si Roy ay yumakap dito.
"Huwag mahigpit. Dahan dahan lang." nakangiting sabi ni Roy sa bata.
"Magaling ka na ba?" tanong ng bata kay Roy.
"Malapit na." sabi ni Roy pagkatapos ay kumindat kay Rosa. Lumapit naman si Rosa at bumulong kay Roy.
"Ang lakas ng dugo mo Roy. Habang lumalaki si Rita lalong mas nakakamukha mo." sabi ni Rosa.
"Sa dami ba naman ng dineposito ko sa iyo tita, talagang sa akin kukuha yan." biro ni Roy.
Dumaan ang mga araw at agarang nagplano ng kasal sina Roy at Via. Pinadalhan nila ng imbitasyon ang mga kamag-anak nila. Kailangan na rin silang ikasal na dahil lumalapit na ang buwan na manganganak itong si Via. Malakas na si Roy ngayon at nakakapag-drive na. Although sinasabihan pa rin siya ng duktor na maghinay-hinay dahil hindi din biro ang mga injuries na tinamo niya sa tragedy. Pero gusto ni Roy na gumaling na ng husto at pakiramdam niya ay mas babagal ang healing process niya kung lagi siyang nasa bahay.
Isang araw na nasa labas si Roy ay naisipan nitong dumalaw sa puntod ni Minda. Bumili ng bulaklak si Roy at ito ang inilagay niya sa puntod ng ina. Tiningnan ni Roy ang paligid pagkatapos ay napangiti.
"I'm keeping my promise ma. I will not let what happened ruin my life. Ma, malapit ng manganak si Via. Magiging grandma ka na. Next month na rin ang kasal namin. Don't worry you will still be a part of it. May upuan na naka-reserve sa iyo at yung pinakamagandang picture mo ang ilalagay namin dun. And don't worry about Rick pala. Sa amin na ni Via titira ang anak natin. I'll watch over him and make sure he'll grow into a nice young man."
Hinawakan ni Roy ang headstone ng puntod. Tumulo ang luha niya. "I miss you ma. I miss you."
"Roy?"
Tumalikod si Roy sa pinagmulan ng tinig. Nanlaki ang mga mata niya.
"Lydia?"
"Kumusta ka na Roy." nakangiting bati ni Lydia at nagyakapan silang dalawa. Nag-usap sila at nagkuwentuhan sa tabi ng puntod ni Minda. All the time pala ay hindi alam ni Lydia na si Roy ang kaibigang sinasabi ni Cris na fiancee niya. Pero sinabi ni Roy kay Lydia na alam niya agad na si Lydia ang tinutukoy na girlfriend ng kaibigan simula pa lang.
"Paano mo naman natukoy na ako nga?" tanong ni Lydia.
"What did I tell you when we last met?" tanong pabalik ni Roy. "Ano ba yung sinisigaw ko nung nakasakay ka na sa bus?"
"Break a leg?" sagot ni Lydia.
"Break a leg." ulit ni Roy. "You've come a long way Lydia. I'm happy for you and Cris."
"Yeah. I love him and he really loves me. Siguro baka kami na rin ang magkatuluyan. But you know what? The love we shared years ago is still with me. Nandito pa rin sa puso ko. At hindi mawawala hanggang nabubuhay ako."
Ngumiti si Roy, pagkatapos ay hinawakan ang kamay ni Lydia. "I'm glad you are here. Especially this time Lydia. Especially this time."

DUMATING ang araw ng kasal nina Roy at Via.Nandoon lahat ng mga mahal nila sa buhay. Sa parte ni Via ay nandoon siyempre si Valerie ang mga pinsan nito at iba pang mga kamag-anak. Sa parte naman ni Roy ay nandoon unang una ang papa niyang si Gary kasama ang asawa nito, si Rick, si Rita, ang tita Rosa niya kasama ang mga kamag-anak nina Roy sa probinsiya, ang kaibigang si Cris na tumayong best man niya at ang girlfriend nito at dating karelasyon ni Roy na si Lydia. Isang malaking picture naman ni Minda ang naka-display sa upuan nito. Habang nasa altar si Roy ay tumitingin siya sa likod niya at sa tuwing makikita ang litrato ng ina ay parang nakikita na rin niya ito na nakangiti sa kanya.
Sa reception naman ay nagulat si Roy ng dumating ang pinsang si Sheila kasama ang asawang amerikano na si Gorman na bitbit ang isang batang lalake. Nagyakapan ang magpinsan at pinakilala ni Roy si Sheila at ang asawa nito kay Via.
Bumulong si Roy kay Sheila. "Ate Sheila, anak naman ninyo ni Gorman si Michael di ba?"
Sumagot si Sheila. "Loko. Hindi ba obvious na blond ang buhok ni Michael?" Pagkatapos ay kinurot sa tagiliran si Roy. "Wala namang nabuo nung huling contact natin. Pero kung mayron siguro, hindi ko naman itatago sa iyo. Malalaman mo yun."
Natapos ng maayos ang reception. Sa wakas ay mag-asawa na sina Roy at Via at nung gabing yun ay walang kasing-sarap ang love making nila. Nung matapos ay yumakap ng mahigpit si Via kay Roy.
"What now?" tanong ni Via.
"What now?" natawang tanong ni Roy. "What happens next... will happen. We will build a new life. Our life. You, Rick and our new baby. We will be one family."
"Speaking like a true man." sabi ni Via. "I'll back you up along the way. My husband."
"My wife." bulong ni Roy kay Via pagkatapos ay niyakap niya ito for another round.
EPILOGUE
Isang batang babae ang naging anak nina Roy at Via. Dahil dito lalong nagsumikap si Roy na mapalaki pa ang kumpanya nila. Dumating ang break nila nung nakipag-tie in ang isang italyanong kumpanya sa MARIKKIT at i-market ang mga damit nila sa Italy. Naging maganda ang reception ng mga italyano sa MARIKKIT at dahil dito ay nagtayo si Roy ng isang offsite company. Dahil international na ang MARIKKIT, napasok din ni Roy ang market sa asia kung saan naranasan nilang kumita ng milyon-milyon bawat buwan. Hindi nagtagal, napasok na ng MARIKKIT ang market sa U.S. Dahil sa laki ng kinikita ng MARIKKIT ngayon, pinaubaya na ni Roy ang position niya kay Lowell na siyang naging bagong VP of Sales. Umuupo pa rin si Roy sa board meeting as Chairman of the Board at siya pa rin ang pinakamalaking stock holder since na-acquire na rin niya ang stocks na dati ay hawak ni Minda.
Si Gary naman na papa ni Roy ay lalong nanghina ang katawan dahil na rin sa sakit nito sa puso. Na-stroke ito ulit at mula noon ay naging bedridden na. Dinalaw siya ni Roy sa Italy at niyaya silang mag-asawa na manirahan na sa Pilipinas. Dahil Pilipina din ang asawa ni Gary ay pumayag ito sa offer ni Roy. However, just one month na nakakauwi pa lang sa Pilipinas ay na-stroke ulit si Gary and this time hindi na siya nagising. Isang linggong binurol si Gary at pagkatapos ay inilibing sa memorial park na binili ng asawa nito na hindi din kalayuan sa pinaglibingan kay Minda.
Hindi pumigil ang pagiging kasal nina Roy at Via para magpatuloy ang relasyon nina Roy at Valerie. Almost every week ay binibisita ni Roy si Valerie at hindi natatapos ang araw ng walang tumutulong tamod sa puke ni Valerie. Habang tumatagal ay lalong nagiging intense ang sex nila at lalo silang nagiging malapit sa isa't isa. Si Valerie na ngayon ang pumalit sa iniwang role ni Minda at maraming advice itong binibigay kay Roy lalo na sa business side.
Nag-stay ng isang taon sa Pilipinas ang pinsan ni Roy na si Sheila kasama ang asawa nito at nag-iisang anak. Masayang mag-asawa itong sina Sheila at Gorman at compatible sila sa isa't isa. However, hindi din natiis ni Sheila ang nararamdaman pa rin na libog sa pinsang si Roy kaya't minsan ay nag-make out sila sa isang motel. Katulad ng dati, matindi ang sex nila at nilabasan ng maraming beses si Sheila habang pumuputok naman si Roy sa loob niya. Isang beses lang nangyari ito at hindi na naulit pa. Bumalik din sa New York si Sheila at ang pamilya niya.
Hindi naman nagtagal ay nagpakasal din itong si Lydia at Cris. Si Roy naman ang naging best man ni Cris sa kasal nila. Pagkatapos ay inalok ni Roy ng trabaho si Lydia at Cris sa MARIKKIT na malugod naman nilang tinanggap. Madalas isama ni Roy si Lydia sa mga business deals niya at minsan kapag ginagabi sila ay hinahatid na niya sa bahay nila. Close pa rin ang relationship nina Roy at Lydia pero hindi na katulad ng dati. Parang magkapatid na ang turing nila sa isa't isa at hindi pumasok sa isip nila na gawin ulit ang dating ginagawa nila nung araw. Hindi nagtagal ay nagkaanak din sina Cris at Lydia at si Roy ang naging ninong nung bata.
Paminsan-minsan ay dumadalaw si Roy sa tiyahin nitong si Rosa para makita ang anak na si Rita. Walang kaalam-alam ang bata na ang kinikilalang pinsan nito ay siyang ama din nitong tunay. Pero okay lang kay Roy ito. Ang importante ay lumaking maayos si Rita. Hindi naman ito napapabayaan ni Rosa dahil bukod sa talagang mahal na mahal nito ang nag-iisang anak, ay puwede na itong mag-relaks dahil malaki na rin naman ang negosyo nito sa real-estate. Hindi na nagkaroon ng contact sina Roy at Rosa at kuntento na sila sa pagiging magtiyahin.
Si Iyya Valero naman ay nakapasok sa isang competitor ng MARIKKIT na isang Country Sales Manager. Dahil magaling din itong si Iyya, nagawa niyang halos pagpantayin ang sales revenue ng company nila at ng isang mahigpit na competitor. Pero hindi na niya kinaya ang MARIKKIT na kino-consider na niya ngayon na isang successful company. Nagkita ulit sina Roy at Iyya sa isang Sales Convention na ginanap sa Cebu. Kasama ni Roy ang bagong Sales Manager niya at naging maayos naman ang pagkikita nila. Nagbago na rin si Iyya at natutunan na nitong respetuhin si Roy. Naging maayos ang pag-uusap nila kaya't pinakilala ni Roy ang bagong Sales Manager niya kay Iyya. Naging attracted naman itong Sales Manager kay Iyya kaya't pagkatapos na pagkatapos ng convention ay in-establish nito ang contact kay Iyya hanggang maging close silang dalawa. Kasalukuyan silang nagpaplano na magpakasal sa susunod na taon.
Dahil wala ng titira sa bahay nina Minda ay isinara ito ni Roy at pinagbili sa isang mag-asawa na may isang anak na lalaki na teenager na. Siniguro ni Roy na nakuha niya ang mga sex tapes nila ni Minda mula nung teenager pa siya. Unfortunately, nakalimutan ni Roy na may naimbak pala siyang limang VCD nila ni Minda sa isang secret compartment sa dating kuwarto niya. Nakita ito ng teenager na anak ng mag-asawa at ng mapanood ay nagsimulang makaramdam ng libog, hindi sa nanay niya kundi sa nakakatandang pinsang babae na minsan ay natutulog sa kanila. Hindi nagtagal ay nagkakantutan na ang magpinsang ito na naging dahilan para dumalas ang pagtulog ng pinsang babae sa bahay nila.
In a way, parang nagsimula ulit ang kuwento ni Roy. But that is another story.
WAKAS